Martyna: Czas na miłość

O Nowennie Pompejańskiej dowiedziałam się od koleżanki,od której bym się tego nie spodziewała.To już było dla mnie znakiem, że może też jest dla mnie i powinnam spróbować.

Miałam 22 lata i nigdy nie spotkałam odpowiedniego mężczyzny,który by podzielał moje wartości,a przy tym podobał mi się jako partner.Traciłam wiare ze w tych czasach w ogole mogę spotkać takiego. Wplątywałam się w różne relacje,szukałam pocieszenia,próbowałam na siłę stworzyć namiastkę miłości,co przynosiło tylko rozczarowanie i skrajne emocje. W trakcie odmawiania pierwszej Nowenny było mi ciężko ją odmawiać,zasypiałam,odmawiałam „na raty”mimo to czułam większą wieź z Bogiem,i Matką Boską,przynosiło mi to spokój wiare i ufność gdy w tym czasie przechodziłam trudny czas w pracy,smierć znajomego.

Pojawiły się myśli ze powinnam raz na zawsze skończyć relację z chłopakiem,który nie myśli o mnie poważnie ija też o nim tak nie myslałam .Postanowiłam, że już nigdy nie mogę udawać ze coś takiego mi odpowiada, przecież pragnę od życia czegoś wiecej i nie zasługuje na przedmiotowe traktowanie.

Udało mi się zapomieć o tym chłopaku,bo spotkałam już w trakcie odmawiania innego mężczyzne.Był we mnie niesmowicie zakochany i planował wspolną przyszłość mimio krótkiej znajomości,pomyślałam że to niemożliwe ,dopiero co zakończyłam Nowenne.

Znajomość oczywiscie tak jak szybko sie pojawiła,urwała się jednego dnia.

Nie zniechęciłam się,przecież modlitwa to nie zamówienie przez internet.

Odmówiłam drugi raz Nowenne bardziej starannie,powielając intencje.

Teraz mając 24 lata od poł roku jestem z mężczyzną,w takim związku o jakim nawet nie marzyłam.

A spotkałam go gdy,moje zdrowie się posypało,pojawiły się stany depresyjne,nie czułam by byl to odpowiedni moment,na budowanie czegos trwałego,bałam sie ze nie mam na to siły,i nie jestem w formie by kogoś zainteresować na dlużej. Mówiąc mu o swoich problemach ze zdrowiem,postanowił się za mnie pomodlić.To dało mi sygnał, że powinnam się przed nim otworzyć,zaprosiłam go na ślub,nie wyobrazając sobie zbyt wiele.

Od tego momentu jesteśmy razem,tworzymy związek oparty na miłości,dialogu,chcemy sie wzjemnie uszczesciliwać,dzielić troski,i wspierać,dostałam od niego tyle wsparcia i motywacji do życia.On również nie spodziewał się, że może się zakochać i być tak szczęśliwy.Jesteśmy dla siebie błogosławieństwem.Każdego dnia czuję nieopisana wdzięczność za ta miłość!

Błogosław nam Panie Boże ,każdego dnia. 🙂