GLM: Zdjęty ciężar uzależnienia od pornografii

Szczęść Boże!

Mam 33 lata i swoje świadectwo zacznę od zarysu problemu, od którego, dzięki wstawiennictwu Matki Bożej zostałem uwolniony.

Przez dziesięć lat byłem osobą niewierzącą. Przez ten okres – w moim odczuciu największym grzechem, nad którym mimo prób, nie miałem żadnej kontroli była pornografia. Uzależnienie rozwijało się stopniowo od około 16 roku życia, kiedy to pamiętam pierwsze próby postawienia się i uwolnienia, kiedy zdałem sobie sprawę z regularności swoich zachowań i pierwszy raz porównałem je do nałogu. Dużo później, bo w wieku ok. 23 lat uświadomiłem sobie, że problem narasta, że biorąc pod uwagę kolegów z którymi otwarcie rozmawiałem na temat pornografii, jest we mnie coś, o czym jednak nie mówię, jest to wstydliwe, ciemne i bardziej nasilone niż u innych. Biorąc pod uwagę, że nijak nad tym nie panowałem, poczułem strach przed przyszłością. Pierwszy raz zacząłem zastanawiać się nad pomocą dla uzależnionych od seksu/pornografii. Pomoc była jednak zbyt kosztowna. Co raz rzadziej podejmowałem bezskuteczne próby porzucenia nałogu, ponieważ każda z nich pokazywała mi moją bezsilność. Kasowałem wszystkie materiały pornograficzne, jednak komputer nigdy nie był wolny od filmów dłużej niż tydzień. Niczym były najsilniejsze postanowienia. Próba zerwania z nałogiem wiązała się z takim wewnętrznym bólem, który nie pozwalał na żadną inną aktywność. Kosztowało to 100% mojego zaangażowania i bez wsparcia bliskich, którzy musieliby zrozumieć, że jest to choroba siłą dorównująca alkoholizmowi, nie było możliwości dłuższej walki. Drugą rzeczą, która utrudniała zmagania z tym uzależnieniem jest jego względnie mała szkodliwość i skrytość. Nikt o niczym nie wie, nie ma to bezpośredniego wpływu na życie i pozostaje wyłącznie wewnętrzne poczucie nieczystości i czasami poczucie lęku, ale tylko wtedy, gdy człowiek zaczyna się zastanawiać nad swoją bezsilnością. W walce nie pomagał fakt, że z taką łatwością można było zapanować nad wyrzutami sumienia.

Choroba rozwijała się przez kolejne lata. W wieku ok. 28-29 lat przekroczyłem kolejną granicę, i kolejną w wieku 31. Wszystko za sprawą szukania doznań, które były w stanie zaspokoić pożądanie.

Na przełomie 30 i 31 roku życia (nie pamiętam dokładnie miesiąca) z jakiegoś powodu, po ok. dziesięciu latach odmówiłem gorliwie i wielokrotnie Ojcze Nasz, bez żadnej intencji, a nuż Bóg istnieje i coś w moim życiu zmieni. Po jakimś czasie zdałem sobie sprawę, że moje uzależnienie wyraźnie osłabło i cofnęło się do stanu sprzed kilku lat. Osobliwym doświadczeniem było to, że nie zauważyłem tego od razu. Po modlitwie wróciłem do domu i nie poczułem żadnej zmiany. Szatan stracił nade mną 1/3 kontroli, a ja zupełnie tego nie odczuwałem. Dopiero po pewnym czasie, kiedy spostrzegłem, że mój pociąg do pornografii wyraźnie osłabł skojarzyłem to czasowo z modlitwą. Przerażające jest, że szatan przejmuje nad nami kontrolę w sposób tak samo niezauważalny jak wtedy w jednej chwili ją nade mną stracił. Od tamtej pory zacząłem się regularnie modlić, odbudowywać relacje z Bogiem, czytać Biblię, chodzić do kościoła i odnawiać swoją wiarę. Niestety nie od razu została ona rozpalona i były okresy gorliwszej modlitwy i okresy słabszego zaangażowania. W tym czasie szatan również wzmógł swoje działania i zanim zdążyłem odbudować wiarę, nałóg nasilił się o kolejny stopień. Moja wiara jednak rosła i w lutym 2017 r. podjąłem decyzję o odmówieniu Nowenny Pompejańskiej, ponieważ dowiedziałem się, że jest to niezwykle silna modlitwa. Od samego początku byłem przekonany, że znacząco wpłynie ona na moje życie, dlatego starałem się odmawiać ją z gorliwością. Od momentu rozpoczęcia modlitwy jestem wolny od pornografii. Dziś jest 08.10.2017, więc rozpoczął się dziewiąty miesiąc bez nałogu.

Osobiście nie potrzebuję silniejszego świadectwa na dowód miłości Boga, Jego obecności w naszym życiu jeśli tylko tego chcemy. Po tylu latach zmagań, które uświadomiły mi jedynie moją bezsilność, jedna modlitwa sprawiła to co dla mnie było niemożliwe. Na moim komputerze nie ma ani jednego zdjęcia lub filmu, a w historii przeglądarki nie ma adresów stron pornograficznych i nie wymaga to ode mnie większego wysiłku. Tak samo jak nie jest możliwe abym podniósł ciężarówkę, tak nie byłem w stanie sam poradzić sobie z tym nałogiem. Modlitwa zdjęła ze mnie tak wielki ciężar. Po takim doświadczeniu nie można niewierzyć w Boga.

Swoje świadectwo kieruję do wszystkich osób uzależnionych od czegokolwiek i wyrażam głębokie przekonanie, że łaski, którymi obdarza nas Bóg za pośrednictwem Matki Bożej, które możemy wyprosić Nowenną Pompejańską są w stanie wyciągnąć każdego z każdego nałogu i uratować tym samym życie. Dla niektórych osób, tak jak np. dla mnie, uratowanie życia jest kwestią z pozoru tak błahą. W moim przypadku była to myśl, która pewnego razu przeszła mi przez głowę: „Spróbuję się jednak pomodlić, mimo że tyle lat tego nie robiłem. A nuż Bóg istnieje i coś w moim życiu zmieni”.