Justyna: List: zachorowałam na 'nie wiadomo co’

Witam, mam za sobą już parę Nowenn Pompejańskich, obecną zaczęłam odmawiać w intencji zdrowia, gdyż w zeszłym roku zachorowałam na „nie wiadomo co” – dosłownie. Od zeszłego roku próbuję zdiagnozować moje dolegliwości bez skutku, mam za sobą 3 pobyty w szpitalu i masę różnych specjalistów. Mam problemy m. in. z poruszaniem się, będąc osoba zupełnie zdrową zachorowałam z dnia na dzień, nikt nie wie o co chodzi, a jestem osobą młodą, studiującą.

Rozpoczęcie Nowenny przyszło mi z trudem, kilka razy zaczynałam i przerywałam, jednak po pewnym czasie podjęłam kolejną próbę i zaczęłam się modlić. Pojawiło się wyciszenie i poczucie spokoju. Aktualnie jestem w części dziękczynnej, ale już chciałabym napisać co Nowenna zdziałała: przede wszystkim spokój w sercu i wiarę, podczas poprzednich Nowenn nie odczuwałam tego aż tak wyraźnie, choć i tak często zdarza mi się pomylić podczas modlitwy lub rozkojarzyć. Zaczęłam się też chętniej modlić innymi modlitwami, m. in Koronką do Bożego Miłosierdzia i Łez Matki Bożej i okazuje się, że da się na to wszystko znaleźć czas 🙂 Jednak największym owocem tej Nowenny jest to, że dzisiaj na Jasnej Górze oddałam siebie i wszystko co mam Matce Bożej w Akcie zawierzenia. Nie wyglądało to tak uroczyście jakbym chciała, bo natłok pielgrzymów, nie sprzyja atmosferze wyciszenia, ogromna kolejka do Sakramentu Spowiedzi, prócz tego nie jestem z Częstochowy więc cały czas gdzieś z tyłu głowy było poczucie, że muszę zdążyć na pociąg i ze względu na to zaraz po Mszy Świętej z Zawierzeniem musiałam uciekać, choć cały program spotkania trwał dłużej. Mimo to bardzo się cieszę, że wyjazd i Zawierzenie doszły do skutku. Wcześniej miałam wiele sceptyzmu co do takiego całkowitego oddania Niepokalanemu Sercu Maryi, ale gdy zobaczyłam dziś ilu ludzi tam przyjeżdża się Zawierzyć to zrobiło mi się za siebie wstyd… Pragnę tutaj podzielić się tym z Wami i zachęcić, abyście trwali w modlitwie i oddawali się Matce Bożej, Ona jest najlepszą Matką 🙂 Z Panem Bogiem!