Karolina: Przez Maryję odnalazłam Jezusa Żywego

20 grudnia br. ukończyłam, bodajże siódmą Nowennę Pompejańską. Ta, jak i te poprzednie ofiarowane były w zbliżonych intencjach; o uratowanie mojego małżeństwa.

Od dwóch lat nie mieszkamy razem; mąż się wyprowadził. Między nami nie ma osoby trzeciej. Odszedł, bo chce być sam; bo uważa, że nasza obecnie 14-letnia, wtedy 12- letnia córka nie potrzebuje już jego obecności w domu. Jednocześnie stara się być dobrym ojcem na odległość. Odszedł, bo twierdzi, że przestał mnie kochać… A ja? Ja kocham nadal. Co dziwne, mocniej. Dlaczego? Nie wiem… Myślę, że za sprawą mojej wiary, która tak się umocniła po odmówieniu nowenn.

Dzięki modlitwie wybaczyłam, nie tylko jemu. Stałam się spokojniejsza, dojrzalsza w wierze. Codziennie czuję w sobie moc Ducha Świętego i obecność Jezusa Żywego. Podjęłam Krucjatę trzeźwości w intencji małżeństwa; regularnie uczęszczam na Nowennę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Za każdym razem uczestnicząc w Eucharystii i przystępując do Komunii Świętej, zanoszę na Ołtarz na noszach miłości ofiarnej mojego męża, prosząc o jego nawrócenie i przemianę serca, o uratowanie małżeństwa i jego powrót do pełnej realizacji Sakramentu.

Między nami podczas odmawiania ostatniej nowenny znacznie się pogorszyło. Mąż zaczął mówić o rozwodzie. Po mojej odmowie i argumentach (nierozerwalność sakramentu małżeństwa i moja miłość do niego) przestał przyjeżdżać. Do świąt się do mnie nie odzywał. Święta spędziłyśmy same z córką. Były to pierwsze święta, w których Jezus był dla mnie najważniejszy. „Po ludzku” był to najgorszy czas w moim życiu. Ale nowo narodzony Jezus dawał mi nadzieję.

Po świętach nasze relacje się poprawiły, odrobinę… Potrafimy ze sobą rozmawiać bez żalu i wyrzutów. Mąż stara się nam pomagać. Utrzymuje jednak swoje stanowisko w sprawie rozwodu. Ja już nie pytam, nie rozmawiam o tym… Walczę z różańcem w dłoni.

Matka Najświętsza dodaje mi otuchy, każdego dnia. Dała mi łaskę otwarcia się na miłość do Pana Jezusa. Moje serce tęskni za każdym momentem, kiedy mogę być z Nim sam na sam, w skupieniu. Wielką radością i jednocześnie znakiem było dla mnie wylosowanie patrona na bieżący rok, na stronie faustyna.pl . Wylosowałam, a raczej wierzę, że to On wybrał mnie… Jezusa Eucharystycznego, którego tak bardzo pokochałam w ostatnim czasie.

Dwa dni temu mąż przyniósł ze skrzynki pocztowej czasopismo Królowej Różańca Świętego, które otrzymałam po zamówieniu mszy świętej o błogosławieństwo dla niego w rocznicę 40 urodzin. Przypadek? Nie sądzę! Wierzę, że Maryja dała mi znak, że czuwa nad nim.

Dzisiaj skończyłam nowennę. Mąż przyjechał zabrać córkę na zakupy. Wychodząc z domu, pożegnał się ze mną słowami „Z Bogiem”… Łzy popłynęły mi z oczu i taka ogromna radość, przepełniona pokojem mnie ogarnęła.

Wierzę, tak bardzo wierzę, że Jezus Miłosierny przez ręce Maryi, swojej i naszej Matki przemienia i ulecza nasze serca i małżeństwo, naszą rodzinę.

Zaufałam Jezusowi i Maryi, a Oni nie zostawili mnie w tym trudnym czasie samej. Wiem jedno: „Choćbym kroczyła ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Bóg jest ze mną”. Jemu oddałam rodzinę, małżeństwo, męża. Wyznałam z pełną miłością i świadomością, że Jezus jest moim Panem.

Jezu, nie moja, lecz Twoja wola niech się stanie… We wszystkim, w całym moim jestestwie. Królowo Różańca Świętego… Mól się za nami!