Aleksandra: MIŁOŚĆ

Na „pompejankę” natknęłam się ponad pół roku temu, oczywiście w wyniku okoliczności, które rozrywały mi serce. Po kilku latach związku, po wspólnych marzeniach, następnie poważnych planach na wspólną przyszłość, założenie rodziny mój chłopak z dnia na dzień odszedł do innej kobiety. Wtedy myślałam, że mój świat się zawalił, a życie nie ma mi już nic do zaoferowania. O wszystko oskarżałam Boga, pytałam „dlaczego zabrał mi moją miłość, dlaczego pozwala mi cierpieć, czym sobie na to zasłużyłam”, na kilka miesięcy oddaliłam się od Boga… Bo przecież to ON najpierw dał mi moje szczęście, a później od tak wszystko zabrał i teraz patrzy jak cierpię… I wtedy, pół roku po rozstaniu po raz pierwszy zaczęłam odmawiać nowennę. Skoro to modlitwa nie do odparcia to nie mam nic do stracenia, myślałam. Zaczęłam… Intencja – oczywiście powrót ukochanego. Pierwsza próba zakończyła się po 3 dniach, druga po czterech… i tak dalej…. Kolejna próba zakończona większym sukcesem, dotrwałam do kilkunastu dni… ale w międzyczasie, sama nie wiem kiedy moja intencja została zmodyfikowana o kolejne słowa „Matko, Ty wiesz co dla mnie dobre, jeśli to nie on, uzdrów moje serce i postaw na drodze inną osobę, pomóż mi”. Nie musiałam długo czekać na odzew ze strony Matki Najświętszej. Jednocześnie, tego samego wieczora odezwał się były, a dodatkowo pogłębił się mój kontakt z jednym z moich znajomych… To właśnie tego dnia poczułam, ze „znajomy”, dla mnie nie jest takim zwykłym znajomym… a były? A były… a były to tylko znajomy, do którego mam niesamowity sentyment. A kiedy go poznałam „znajomego”? Mniej więcej w czasie, w którym zaczęłam moją przygodę z nowenną w intencji powrotu byłego. Znajomość ze „znajomym” w bardzo szybkim czasie przekształciła się w związek, a ja zaprzestałam po kilkunastu dniach odmawianie nowenny. Byłam szczęśliwa, bardzo szczęśliwa, lecz bardzo się bałam, że moja historia zakończy się jak poprzednia, że znów zostanę porzucona. Bardzo długo nie umiałam się otworzyć zarówno przed nim, jak i przed jego znajomymi. Dodatkowo często w myślach pojawiał się były… Aż w końcu postanowiłam przestać się wszystkiego bać, otworzyć się przed nim. Jednakże moja historia zatoczyła koło i on odszedł… Kolejny raz moje serce rozpadło się na kawałki, jakby było ze szkła. Tej nocy, we śnie coś mnie natchnęło „Zaufaj Matce, proś ją o pomoc, ona Cię nie opuści, ona Cię wysłucha i pomoże”. Nie mogłam doczekać się ranka, padłam na kolana i bez żadnych trudności zaczęłam wołać o pomoc, by Matka dała nam szansę, bo przecież to Ona postawiła mi na drodze Łukasza. Dopiero wtedy to zrozumiałam…. Nie mogłam doczekać się kolejnych dni, by zacząć moją rozmowę z Matką, z Bogiem. Poprzednie spotkania z nowenną były nieudane, a tym razem… cztery części, wzbogacone o modlitwę do Św. Rity, Św. Józefa nie sprawiały mi trudności. Modliłam się w drodze do pracy, z pracy, na uczelnię, w domu… wszędzie udało mi się znaleźć czas na modlitwę. Oczywiście pojawiały się trudności… Podczas modlitwy wieczornej nagle robiłam się koszmarnie senna, robiło mi się słabo, nękały mnie koszmary senne, dużo codziennych spraw wymykało się spod kontroli. Ja jednak nie dawałam za wygraną i poznałam sposób na Złego – przed pracą i po pracy udawałam się na modlitwę do Kościoła znajdującego się po drodze do pracy. Tam zły mnie nie dotykał. Łukasz zaczął się odzywał, poczatkowo smsowo, później dzwonił, zawsze pytał co u mnie, chciał wiedzieć dokładnie wszystko. W czasookresie środka części dziękczynnej, kontakt z Łukaszem się urwał, Łukasz przestał utrzymywać kontakt… to wtedy, dwa tygodnie temu rozmawialiśmy po raz ostatni, a na trzy dni przed ukończeniem nowenny Łukasza widziano w towarzystwie kobiety, być może koleżanki. Nie miałam jednak pretensji do Pana i Matki i nie zaczęłam wymyślać złych scenariuszy. Modlitwa uzdrowiła przede wszystkim mnie. Jestem innym człowiekiem. Po pierwsze– wróciłam na drogę Pana. Po drugie – rozstanie zniosłam znacznie lepiej, bez takiego cierpienia, czułam opiekę Matki. Po trzecie, uświadomiłam sobie, że Łukasza na drodze postawiła mi Matka bym uzdrowiła swoje serce z demonów przeszłości i zobaczyła jak bardzo toksyczna była moja poprzednia relacja. Po czwarte, przeszłość została przeszłością…. Po piąte… Po szóste… Otrzymałam tak wiele łask, o które nie prosiłam, stałam się silniejszym i lepszym człowiekiem. Jestem przepełniona ufnością. I co najważniejsze, coś co każdy z nas powinien wiedzieć przed przystąpieniem do modlitwy. Nowenna pompejańska nie jest magicznym zaklęciem. To nie tak, że przez kolejne tygodnie wypowiadamy magiczne formułki i ostatniego dnia nagle dostajemy to czego oczekujemy. To nie są żadne czary, to w ten sposób nie działa. Pierwsze przygody z nowenną traktowałam własnie w ten sposób i pewnie dlatego tak szybko rezygnowałam. Ta intencja, ta prośba, ta sprawa którą teraz powierzyłam Mateczce widocznie była prawdziwa, szczera i zgodna z moim sercem, skoro udało się z ufnością skończyć. Mimo towarzyszących trudności, łez. Ze spokojnym sercem ufam, że moja prośba zostanie wysłuchana i w odpowiednim czasie Matka Najświętsza da mi o tym znać. Nie ustaję w modlitwie i mam nadzieję, ze wkrótce będę mogła podzielić się z Wami kolejnym świadectwem, tym razem związanym z nazwijmy to przyziemnie „główną prośbą”.