Teresa: Ukojenie w tragedii i niezliczone błogosławieństwa!

Jedynym słowem, które przychodzi mi na myśl o Nowennie Pompejańskiej to: cuda!

Pierwszą Nowennę zaczęłam w trudnej dla mnie i mojego męża sytuacji – oboje bez pracy – tylko dorywcze lub sezonowe, a właśnie się dowiedzieliśmy, że zostaniemy rodzicami! Nasze marzenie się spełniło! Jednak jak sobie poradzimy? Byliśmy w beznadziejnej sytuacji, jednak wiedzieliśmy, że miłość, wiara i nadzieja są najważniejsze, a sam Syn Boży narodził się w stajence.

Zdecydowałam się podjąć wyzwanie o „Nowennie nie do odparcia”, pomimo strachu, że nie dam rady odmówić aż 3 różańców. Co innego koronka czy Duchowa Adopcja, ale różańca się obawiałam. Wiedziałam, że mogę modlić się tylko w jednej intencji co było dla mnie trudnym wyborem. Co wybrać – modlitwę za dzieciątko, czy w intencji pracy dla męża. Myślałam sobie, że skoro jestem młoda, silna, wysportowana, to z maleństwem będzie w porządku, a praca.. zbyt wiele miesięcy jej nie było. Skoro mój mąż – młody, zdrowy i ambitny, nie może dostać nawet (!) sprzątania na pełen etat (bo takie jest tu bezrobocie), to trzeba za to się modlić i wytrwać!

W połowie Nowenny, straciliśmy nasz cud, naszego aniołka. To był dla nas szok, niesamowita tragedia, pomimo tego, że to był dopiero 7 tydzień. Jakże trudno było rozważać każdą poszczególną tajemnicę.. przecież co tak samo jak Maryja dowiedziała się o stanie błogosławionym, my tak samo czekaliśmy na to nasze Betlejem. Jakże się modlić, leżąc w łóżku i nie mogąc się ruszyć z bólu nawet pół metra, odmawiając zdrowaśkę po zdrowaśce…

I tu nagle, i niespodziewanie przyszła niesamowita ulga, ukojenie, przytulenie przez Matkę Najświętszą! Niejakko słyszałam Jej słowa, że mam się modlić dalej, bo w kolejnych rozważaniach zobaczę jak jest blisko mnie, przecież Ona stała pod krzyżem! Widziała swego ukochanego Syna, który konał! Jak Ona mogłaby mnie nie zrozumieć? Trwałam.. ze łzami i bólem ale nie pozwoliłam Szatanowi, by wygrał.

Niedawno skończyłam drugą Nowennę w tej samej intencji. W pewnym sensie problemów co nie miara się mnożyło – opłakany stan mieszkania gdzie żyliśmy itp. Jednak już po podjęciu decyzji Matka Najświętsza pobłogosławiła mi znaleźć małą pracę. I wszystko wskazuje na to, że już niedługo mąż otrzyma wymodloną intencję !

Od czasu mojej poerwszej Nowenny byliśmy obdarzani wieloma łaskami, nawst gdy było ciężko i.. jeszcze ciężej my zmieniliśmy taktykę i zamiast ciągle prosić zaczęliśmy dziękować za to co mamy, za każdą drobnostkę, za uśmiech, oddech…wodę i chleb… Między mną a moim mężem zaczęło się się układać a on sam zaczął coraz bardziej wierzyć. Nawet kilkanaście razy odmówił ze mną różaniec, a codziennie – osobno lub razem, modlimy się za naszych bliskich ale też tych, którzy nas skrzywdzili i oszukali, by potrafili przejrzeć, i zobaczyć, że nie tędy droga… Wierzymy też, że nasze maleństwo jest w Niebie (albo wkrótce tam będzie) i dlatego już tak panicznie nie boję się śmierci.

Wierzymy, że starając się być najlepszymi jak tylko potrafimy, pewnego dnia będziemy mogli się z tym aniołkiem spotkać.

Ps. Tak, mi było trudno się modlić, czasem niedbale, czasem w złości, czasem zasypiając i powtarzająć modlitwy niezliczoną ilość razy… Ale właśnie tego chce od Was Szatan – byście przestali i nie byli wierni Bogu i Matce Najświętszej! A Oni są obok nas, czuwają i walczą, naprawdę walczą za nas i za każdą duszę.

Miejcie wiarę i nadzieję !