Magda: Pokój, siła i silna wola

Różaniec jest modlitwą kontemplacyjną, doskonale nadaje się dla osób szukających spokoju wewnętrznego. Pierwszym doświadczeniem które przybliżyło mnie do Boga były rekolekcje ingnacjańskie, dopiero po ok. roku „przypadkiem” trafiłam w internecie na Nowennę Pompejańską. Czułam się wtedy beznadziejnie, bezsilnie wobec siebie, nie wiedziałam już zupełnie co mogę zrobić żeby wreszcie zacząć żyć szczęśliwie.Nie miałam już siły żeby wierzyć że coś się może zmienić, pomodliłam się wtedy do Matki Boskiej, powiedziałam jej wszystko co czuje. Później dla otuchy słuchałam jakiejś chrześcijańskiej piosenki na youtubie, zjechałam na dół strony i w komentarzach ktoś napisał że poleca Nowennę Pompejańską, nie do odparcia. 54 dni odmawiania CAŁEGO różańca wydały mi się na początku jakimś szaleństwem, zdziwiłam się że ktoś w ogóle to odmawia. Dla mnie odmówienie dziesiątka było już osiągnięciem! Nie porwałam się od razu z motyką na słońce, najpierw mocno postanowiłam sobie że tego chcę, że zależy mi bardzo na tej intencji. Jeśli dla kogoś intencja jest bardzo ważna, to da radę wytrwać do końca nawet w najmniej przewidywanych sytuacjach. Zdarzyło mi się np. odmawiać różaniec o 3 w nocy, kiedy musiałam dłużej zostać w pracy albo zanim wszyscy wstaną będąc na wycieczce. Odmawianie różańca przynosi ogromny pokój i ukojenie, najlepiej kiedy wpadnie się w rytm. Kiedy odmawiam go zmęczona po całym dniu pracy też tego doświadczam. Rano daje radość i siłę. Pierwsza intencja została wysłuchana, drugą nowennę odmawiałam w intencji o dobrego męża. Przyznam że nigdy nie udało mi się stworzyć żądnego związku z chłopakiem, otworzyć się, po ludzku nie potrafię się przełamać, boję się zranienia. Nie wiem jakie będą efekty nowenny, skończyłam ją odmawiać tydzień temu. Wiem że sama nie dam rady się zmienić ale zamiast płakać warto zrobić ile w naszej mocy.