Julia: ODDALIŁA ODE MNIE ŚMIERĆ

Mam na imię Julia, mam 18 lat. Od zawsze marzyłam by móc właśnie tutaj napisać swoje pierwsze świadectwo. Każdego kto właśnie teraz to czyta, proszę o poświęcenie chwili czasu na przeczytanie, bo może właśnie ja dzisiaj dam Ci iskierkę wiary, zaufanie Matce Bożej.

Moja historia wyglądała tak: od 16 roku życia miałam problem z suchymi oczami, jak wiadomo wszystkim kojarzy się to ` ze zbyt długim czasem spędzanym na komputerze czy telewizorze` . Pewnego dnia znalazłam namiary na dobrego profesora, specjalistę w tej dziedzinie. Miałam kilka prób uleczenia tej choroby ( zatyczki do kanalików łzowych, krople z osocza krwi własnej), jednakże okazały się one nieskuteczne. Wtedy usłyszałam od profesora że może być to wynikiem jednej z chorób autoagresji, a mianowicie ZESPOŁEM SJOGRENA. Choroby te są nieuleczalne, dokładnie nie zna się przyczyna ich powstawania. Można tylko próbować zachamować jej rozwój.

Wtedy zdałam sobie sprawę, że lekarze, medycyna nie są w stanie mi pomóc, że od tej choroby a w konsekwencji męczarni i śmierci MOŻE URATOWAĆ MNIE TYLKO NAJŚWIĘTSZA PANIENKA. Że nic mi nie zostało, że to moja jedyna szansa! 12 lipca miałam jechać do Warszawy na pobranie krwi do badań, już wtedy chciałam zacząć nowennę, jednak bardzo się bałam, bałam się że nie dam rady, że to zbyt ciężkie. Następniego dnia podjęłam to ryzyko, rozpoczęłam nowennę.

Moja modlitwa, nie wiem jak jest u Was, nigdy nie brzmiała tak: ` Oddaję się Tobie Maryjo` ona była wyrazem krzyku, buntu i było to raczej tak ` Musisz mnie uratować! Popatrz na mnie! nie bądź obojętna! Nie możesz`

Na wyniki miałam czekać 2 tygodnie, jednak z dniem kiedy oddałam krew, stałam się coraz słabsza, coraz częściej myślałam o śmierci, życiu, przestałam się uśmiechać malować. Tak samo moi bliscy, wtedy nie myślałam co oni mogą czuć, rodzice którzy nic nie mogą zrobić, pomóc dla swojego DZIECKA… Zdarzało się że widziałam płacz mamy, płacz bezradności .. Tak się złożyło że kika tygodni wcześniej byłam na Lednicy, na modlitwie wstawienniczej podczas której osoby które modliły się nade mną zobaczyły obraz OGRÓD ZRASZANY WODĄ. Wodą! A przecież to ja mam suche oczy. PŁAKAŁAM gdy to skojarzyłam, wyłam jak małe dziecko. Czy to znak? – myślałam. Teraz wiem, Najświętsza Panienka nie pozwoliła mi się poddać.

23 CZERWCA STAŁ SIĘ CUD! Był dzień ojca. Ja jak zwykle swój dzień zaczęłam od porannego różańca, gdy go skończyłam ze zwieszoną głową poszłam do salonu i usłyszałam od taty:

– JULIA! WŁAŚNIE DOSTAŁEM NAJCENNIEJSZY PREZENT JAKI MÓGŁBYM SOBIE WYMARZYĆ NA DZIEŃ OJCA!

-co? nic ci jeszcze nie dałam ..

– MAM TWOJE WYNIKI! JESTEŚ ZDROWA!

Rozpłakałam się, nic nie mogłam powiedzieć.. Jedna wielka radość! Uratowała mnie moja Mama, Najświętsza Panienka!

Dzisiaj jestem w 28 dniu nowenny, nadal nie wiem co ze mną będzie, wiem, że będę miała dalsze wyniki, że może się okazać że jesten chora na coś innego, ze mnóstwo badań przede mną, ale wiem też że Maryja czuwa nade mną. Moje oczy nadal są suche, nadal w pewnym stopniu cierpię, ale wierzę że z Jej pomocą wszystko będzie dobrze. Że mogę żyć! że tyle jeszcze pięknych chwil przede mną…

Trzymajcie się ciepło, i nie poddawajcie się, bo Maryja w każdej sytuacji może Was obronić!