Agnieszka: Skończyłam i poczułam błogi spokój

Piszę, żeby podzielić się moimi doświadczeniami, które być może pomogą innym odmawiającym Nowennę.

Jest to mój przedostatni dziś Nowenny, przed jej rozpoczęciem odmówienie 1 różańca dziennie przez 54 dni było niewyobrażalne, a co dopiero 3! Jednak spróbowałam i nie żałuję!

Od około 2 lat nie mogłam poradzić sobie z problemem, który dosłownie owładnął mojej życie. Myślałam o nim dzień w dzień – było to pewnego rodzaju „opętanie”. Najpierw próbowałam poradzić sobie sama, później z pomocą znajomych, w końcu psychologa – wszystko na nic! Kiedy byłam już na skraju wytrzymałości, postanowiłam, że spróbuję, traktując tą modlitwę jako moją ostatnią deskę ratunku. Tak po ludzku rzecz ujmując, nie miałam już pomysłu, co mogę zrobić, pomoc Maryi była ostatnią rzeczą, o którą mogłam prosić, bo inne modlitwy przynosiły ulgę tylko na chwilę.

Intencję sformułowałam tak, żeby dać Maryi pewne pole do działania, bo nie traktuję modlitwy, jako koncert życzeń. Prosiłam więc o zakończenie mojego problemu w najlepszy dla mnie sposób, o uwolnienie serca i rozumu, żebym mogła zacząć znowu żyć normalnie.

Część błagalna nie była ciężka, co mnie naprawdę zdziwiło, modlitwa szła szybko, wierzyłam, że zostanę wysłuchana. Część dziękczynna to prawdziwa droga przez mękę. Czytałam o atakach „złego”, ale na to, co przeżyłam nie byłam przygotowana! Koszmary nocne, zwątpienie w chęci Boga do pomocy, w końcu w samego Boga – coś strasznego! Nie mogłam się skupić, ciężko było zacząć modlitwę. Ale to co stało się dziś, jest nie do opisania. Rano byłam w kościele podziękować Bogu za Nowennę, za wytrwałość którą mi dał i za łaskę, którą otrzymam.

Gdy po pracy przyszłam do domu i miałam zacząć, ogarnęła mnie taka panika, której nigdy wcześniej nie przeżyłam, płacz, zwątpienie, żal do Boga i gniew… Myślałam, że to już mój koniec, że nigdy sobie nie poradzę. W wielkim zwątpieniu wzięłam różaniec i zaczęłam się modlić, zanosząc się płaczem i wtedy przeżyłam coś strasznego… Dopadła mnie krótka wizja, jak różaniec oplata moją szyję i dosłownie zaczyna mnie dusić! Strasznie się przestraszyłam, przeszły mnie okropne ciarki i pomyślałam, że Bóg nie da mi nic złego zrobić, gdy trzymam w ręku różaniec. Przestałam płakać i zaczęłam się modlić z taką wiarą, jakiej nie miałam wcześniej ani przez jeden dzień nowenny. Dziwnie to zabrzmi, ale myślę, że była to ostateczna próba, żebym nie skończyła nowenny.

Skończyłam i poczułam błogi spokój, choć to był 53 dnień, to czuję, że to był ostatni dzień mojej Nowenny, wiem, że zostałam wysłuchana, jestem tego pewna! Zakończę moją Nowennę tym ostatnim dniem, ale już dziś dziękuję. To była moja walka o szczęście i wiem, że ją wygrałam.

Każdy, kto wątpi, niech nie przestaje się modlić, o to chodzi szatanowi. To on podsyła złe myśli, które nie mają nic wspólnego z prawdą. Ta Nowenna jest nie do odparcia, jest niesamowita, ja po prostu czuję, że zostałam wysłuchana, choć nie mam dowodu!

Nie poddawajcie się, a gdy są chwile zwątpienia myślcie, że dziś skończycie, a jutro podejmiecie decyzję, co dalej. Będzie dobrze Matka z Pompejów nikogo nie zostawi bez pomocy, jest tak hojna, że szatan zrobi wszystko, żebyście nie dokończyli!

Pozdrawiam,

Agnieszka