Refleksja od Katarzyny

Napisała do nas Katarzyna:

Witam! Znalazłam tę stronę i bardzo się z tego cieszę, ponieważ szukałam czegoś o nowennie. Cieszę się, ze tak wiele osób podejmuje tę modlitwę i dzieli się swymi przeżyciami. Jednak jedna rzecz wzbudza mój niepokój. Otóż wiele osób tu piszących boi się, że coś robią źle w czasie modlitwy.

Obawiam się, bo przecież w naszych sercach (jesteśmy ochrzczeni) rozlany jest Duch, który woła „Abba, Ojcze”! Niepokoję się, gdy czytam np. lęki spowodowane tym, że ktoś zaśnie w czasie odmawiania, że wymienił dwie intencje a nie jedną, czy może modlić się także do Pana Boga po nowennie… Nowenna ta jest piękna, dana nam w czasie prywatnych wizji i ma pewną określoną formę – jest to zrozumiałe. Ale czy trochę nie ma w nas takiego „magicznego” jej traktowania? Jak to, czy można modlić się do Pana Boga – a do Kogo?  Każda modlitwa, także Różaniec jest modlitwą DO BOGA. Gdyby było inaczej to by było bałwochwalstwo! Maryja jest Tą która modli się z nami i za nas. Forma nowenny jest nam potrzebna dla trzymania się pewnych ram, ale jeżeli coś nie pójdzie wg tego schematu to cóż się stanie? co z wolnością dzieci Bożych? czy Matka Boża jest księgową, która nas rozlicza z liczby Różańców? Żeby nie być gołosłownym chciałabym się podzielić osobistym doświadczeniem: ponad dwa lata temu odmawiałam nowennę i otrzymałam bardzo konkretną łaskę: po 10 latach złych stosunków w rodzinie zaczęliśmy normalnie ze sobą rozmawiać. Chodzi mi o moją rodzinę i trochę dalszą, z którą były niedomówienia, konflikty itd. Matka Boża pomogła mi wyprosić pokój dla rodziny. To bardzo ważne! ale ja odmawiałam nowennę w bardzo „lekkiej formie”, tzn. czasem dwie części Różańca, czasem jedną, a czasem tylko jeden dziesiątek! Pamiętałam o wezwaniach do Królowej Różańca z Pompei i modlitwie błagalnej a potem dziękczynnej. A jednak zostałam wysłuchana, bardzo konkretnie. Więc forma jest potrzebna, ale nie jest najważniejsza. Chodzi o pamięć o Bogu i Maryi i o nawrócenie, do tego mają nas prowadzić te Różańce. Objawienia prywatne mają to do siebie, ze chociaz Kościół je aprobuje, to nie narzuca ich nikomu. Przecież taka forma modlitwy (jak każda inna, np Koronka do Miłosierdzia Bożego, Koronka do 7 Boleści Matki Bożej, też przekazane w czasie objawień) nie musi odpowiadać każdej wrażliwości ducha. Możemy z ogromnego skarbca przekazanych przez Boga modlitw wybierać, to, co najbardziej odpowiada naszemu trybowi życia a przede wszystkim wrażliwości. Pozwalam sobie na tak długi wywód, ponieważ jestem teologiem świeckim i czułam się w obowiązku zabrać głos. Aby więcej osób mogło się cieszyć tą modlitwą a nie obawiać, że coś zrobili nie tak. „Ku wolności wyswobodził nas Chrystus”! Na koniec polecam jeszcze lekturę listu Bł. Jana Pawła II „Rosarium Virginis Mariae”. Teologia Różańca pięknie, głęboko i przystępnie jest tam przedstawiona. A przede wszystkim konkrety: Różaniec to „Wspominanie CHRYSTUSA Z Maryją”, „Uczenie się CHRYSTUSA OD Maryi”, „Upodabnianie się DO CHRYSTUSA Z Maryją” i w końcu „Proszenie CHRYSTUSA Z Maryją” i „Głoszenie CHRYSTUSA Z Maryją”. Z Bogiem, serdecznie wszystkich pozdrawiam!