Mateusz: Dziękuję Maryi za jej wstawiennictwo

Nowennę pompejańską zacząłem odmawiać z początkiem 2014 roku.

Modliłem się za pewną osobę, o jej uzdrowienie z nieuleczalnej choroby, do którego jednak nie doszło. Liczyłem się jednak z tą możliwością, bo prosiłem o cud „nadprzyrodzony”, a takie nie zdarzają się często. Wiem jednak, że ta modlitwa musiała być w jakiś sposób wysłuchana – przekonują mnie o tym łaski, jakich doświadczyłem, a które za chwilę opiszę. Naturalnie chciałbym, żeby łask doznała przede wszystkim osoba, za którą prosiłem. I całkiem możliwe, że tak się właśnie stało albo jeszcze się stanie.

Dzięki Bogu nie musiałem często walczyć z większymi przeszkodami w odmawianiu Nowenny, chociaż na przykład raz zdarzył mi się dzień, kiedy działanie kusiciela było bardzo wyraźne. Polegało to na jakiejś przemożnej pokusie traktowania całej Nowenny w niepoważny, a nawet prześmiewczy sposób. Poza tym nie raz trzeba było walczyć ze zmęczeniem, zniechęceniem czy rozproszeniami, ale myślę, że takie zmagania tylko zwiększają wartość modlitwy.

Kościół zawsze oddaje cześć Maryi, ale często można spotkać się z radą, aby uciekać się do Niej w sytuacjach szczególnie trudnych, gdy nie wiemy już, jak sobie poradzić, którędy iść. Ona zawsze doprowadzi nas do Pana. I chociaż od długiego czasu znałem tę radę, nigdy z niej tak naprawdę nie korzystałem – nie do czasu rozpoczęcia Nowenny.

Rozumiem teraz dobrze, że to doprowadzenie do Pana może, ale nie musi oznaczać, że natychmiast coś dostaniemy czy otrzymamy oczekiwaną pomoc. Tu chodzi przede wszystkim o to, że to co nas trapi, zaczynamy przeżywać w Chrystusowej perspektywie, w Bożej obecności. A wtedy już inaczej patrzy się na cierpienie, braki, ból.

Nowenna Pompejańska nauczyła mnie właśnie, że jeśli z jakiegoś powodu – często własnej winy – stracę Pana z oczu, uciekać się do Maryi. Ona zawsze skieruje we właściwą stronę.

Potwierdzeniem tego, jak dużo daje wstawiennictwo Maryi, było dla mnie wiele łask, o które modliłem się od długiego czasu, a które Dobry Bóg dał mi właśnie w okresie odmawiania Nowenny lub wkrótce po niej:

– większa pracowitość – unikanie obowiązków to wada, która mocno dawała mi się we znaki,

– bardziej widoczne efekty pracy nad sobą, np. nad cierpliwością,

– jeszcze lepsze relacje w rodzinie,

– umocnienie w wierze,

– bardziej regularna modlitwa,

– większa miłość do Maryi,

– częstsza świadomość Bożej obecności w codziennym życiu.

Piszę to świadectwo już dłuższy czas od zakończenia Nowenny, a mimo to wciąż widzę jej efekty w swoim życiu. Dziękuję za nie Dobremu Bogu; dziękuję także Maryi za Jej wstawiennictwo.