Monika: Prośba o uzdrowienie nienarodzonego dziecka

W roku 2017 moja siostra podzieliła się szczęśliwą wiadomością, że spodziewa się dziecka. Bardzo cieszyliśmy się z takiej nowiny. Siostra miała już 8 letnią córkę. Na domiar tego wszystkiego, miesiąc później okazało się, że ja również spodziewam się dziecka. Radość niestety nie trwała długo. Podczas pierwszych badań prenatalnych usg, u siostry lekarz zauważył podwyższoną przeziernosc karkową u dziecka. Zrobiono również badanie krwi, tzw. test papa. Wyniki obu badań wskazywały u dziecka wadę genetyczną, zespół Downa. Był to dla nas ogromny szok i niedowierzanie. W rodzinie nie było przypadków trisomii 21 czy innych wad genetycznych. Ich pierwsza córka urodziła się zupełnie zdrowa. Pamiętam swój strach i niedowierzanie. Ja również byłam w ciąży. Lekarz prowadzący ciążę siostry zlecił dokładniejsze badania, które potwierdziły powyższą wadę genetyczną. Nie muszę pisać co czuła ona i rodzina. Jakby świat się zawalił.

Lekarz prowadzący ciążę namawiał na jej przerwanie. Powiedział, że te dzieci nie powinny się rodzić. Kiedy siostra powiedziała, że nie usunie ciąży stał się arogancki, nie interesował się przebiegiem, ciąży, nie zleciał badań… Stan siostry był ciężki. Postanowiła zmienić lekarza. Podczas moich badań okazało się, że ciąża przebiega prawidłowo. Tak bardzo chciałam aby i u niej było wszystko dobrze. W tym trudnym czasie podjęłam się odmawiania nowenny pompejanskiej. Prosiłam Matkę Bożą o jej wstawiennictwo. O uzdrowienie dziecka nienarodzonego mojej siostry. W trakcie odmawiania nowenny regularnie przyjmowałam Komunię św. Uczestniczyłam w roratach, mszach św. Tak bardzo prosiłam Jezusa żeby uzdrowił Hanię. W grudniu modlilam się w kościele podczas godziny łaski. Odmawialam różaniec i prosiłam o cud. Kiedy w tym dniu już w domu odmawialam 4 różaniec, poczułam czy usłyszałam, do tej pory nie umiem tego określić, słowa :”to dziecko urodzi się zdrowe”. Ciągle myślałam czy to było prawdziwe czy ja chciałam to usłyszeć. Ale nigdy wcześniej nie poczułam czegoś takiego, ani później. Trzymałam się tego, że będzie dobrze, że na pewno Pan Jezus uczyni cud. Przecież on wszystko może. Siostra termin porodu miała na początek kwietnia 2018. Hania urodziła się wcześniej, w lutym. Po porodzie zadzwoniła siostra. Hania urodziła się z zespołem Downa. Bardzo płakałam. Czułam złość i bezsens. Na co liczyłam?

Hania ma już 8 miesięcy. Jest pogodnym dzieckiem. Śliczną dziewczynką. Fizycznie jest zupełnie zdrowa. Ma „tylko” wadę genetyczną. Pani okulistyka podczas szczegółowego badania była bardzo zaskoczona, że Hania nie ma najmniejszej wady wzroku. Nie ma innych wad czy dolegliwości wspolistniejacych. Kardiolog potwierdził, że ma zdrowe serce. Powiedział po badaniu, że w sercu zaczynała się tworzyć wada ale nie rozwinęła się i serce jest zdrowe. Rehabilitantka zadowolona jest z napięcia mięśniowego. Hania dzielnie ćwiczy.

Nie wiem co będzie dalej. Jak Hania będzie się rozwijała. Na pewno dużo pracy czeka rodziców. Myślę, że Pan Bóg wie co robi. Może Hania ma być taka jaka jest. Dla nas może być to niezmiernie trudne ale musimy zaufać. Cieszymy się, że dziecko pomimo wady jest zdrowe. Dobrze się rozwija, jest pogodne.

Moja córka miała się urodzić 29 kwietnia. Urodziła się 3 maja. Czy to też przypadek, że akurat w święto Maryi?