Emilia: Pomoc w najtrudniejszych momentach

Długo zbierałam się do napisania tego świadectwa. Chcę Wam przybliżyć swoją historię – jak doszło do tego, że zaczęłam odmawiać NP, co mnie do tego skłoniło i jakie owoce ona przyniosła. Jednocześnie pragnę zachęcić wszystkich, którzy się wahają, do odmawiania tej cudownej modlitwy bo naprawdę WARTO!

O nowennie dowiedziałam się z Internetu w 2013 r. po nieudanym związku. Chciałam zacząć ją odmawiać w intencji poprawy tej sytuacji, ale – czytając komentarze jak to w trakcie modlitwy nieraz wszystko się komplikuje – zrezygnowałam. Byłam w takiej rozsypce, że każdy kolejny cios byłby dla mnie zabójczy. O nowennie więc wtedy zapomniałam.

Kolejny raz przypomniałam sobie o niej będąc na 4 roku studiów. Powoli zaczęły się wkradać pytania: „Co ja będę robić po studiach? Czy znajdę pracę? A co, jeśli nie?”. Myślenie o tym było tak intensywne, a wizja bezrobocia tak realna, że zdecydowałam się spróbować. I tak 1 lutego 2016 roku zaczęłam odmawiać swoją pierwszą Nowennę Pompejańską w życiu. Bywało różnie. Widziałam, że szatan próbował mi przeszkadzać poprzez błahe sprawy (np. zaplątany różaniec, telefon w środku modlitwy), po naprawdę spore problemy rodzinne. Mając na sobie takie obciążenie psychiczne ciężko mi było skupić się na modlitwie, ale nie poddałam się i ukończyłam swój maraton dokładnie w Wielki Piątek.

Drugą nowennę rozpoczęłam w maju tego samego roku w tej samej intencji – intencji pracy. Byłam wtedy już przed ostatnim rokiem studiów i chciałam dorobić w wakacje. Przeglądałam ogłoszenia, wysyłałam CV, ale nic z tego nie wychodziło. To dawało mi poczucie beznadziejności, że do niczego się nie nadaję, że na pewno tak samo będzie po studiach. I w takim poczuci tkwiłam przez kolejne dni, tygodnie. Rozpoczął się ostatni rok nauki. Nie poddawałam się i dalej „gnębiłam” Matkę Bożą swoją trzecią nowenną. Po jej zakończeniu wpadłam w wir nauki, pisania pracy dyplomowej itp. Aż pewnego dnia weszłam na swoją pocztę aby wysłać poprawki do promotora, a tam zobaczyłam wiadomość o treści: „Nowenna, na którą się zapisałaś zaczyna się tego i tego dnia”. W pierwszym momencie nie wiedziałam co powiedzieć, przecież na nic się nie zapisywałam! Uznałam to za znak i za dwa dni rozpoczęłam czwartą już NP. Dopiero przy czwartym podejściu nabrałam spokoju i ufności. To właśnie wtedy całkowicie zawierzyłam się Bogu, wiedziałam, że na 100% Matka Boża mnie nie zostawi. Byłam wręcz strasznie ciekawa co dla mnie przygotowała.

Rok akademicki skończył się, pracę dyplomową obroniłam, nie zostało mi nic innego jak tylko szukać zatrudnienia. Nie spodziewałam się, że tak szybko je znajdę – zaledwie 3 tygodnie po obronie. Byłam tak bardzo szczęśliwa! Ze łzami w oczach dziękowałam Najświętszej Panience za ten dar. Niestety moja radość nie trwała długo. Praca okazała się być fajna, ale towarzystwo niezbyt przyjazne. Ciągłe krzyki, wytykanie błędów, podkładanie świń jeden drugiemu, praca pod presją i w ogromnym stresie rujnowała mnie od środka. Przez ciągły stres mało spałam, miałam koszmary, coraz mniej jadłam. Jadąc do pracy całą drogę płakałam i błagałam Matkę Bożą o pomoc, błagałam, żeby zdjęła ze mnie ten krzyż bo dłużej nie dam rady go nieść. I tak w końcu zaczęłam odmawiać piątą już NP. Pewnego dnia (już pod koniec części dziękczynnej) po całym dniu stresu i poniżania, wróciłam do domu i zaczęłam wysyłać CV. Jeszcze tego samego dnia wieczorem zadzwoniono do mnie z pewnej firmy i zaproszono na rozmowę następnego dnia. Rano zadzwoniłam do swojej pracy, wzięłam urlop na żądanie i pojechałam na rozmowę. Wszystko przebiegło pomyślnie, zaproponowano mi dużo lepsze warunki. Zgodziłam się i to była moja najlepsza decyzja. Kolejnego dnia zaniosłam wypowiedzenie i ostatecznie pożegnałam się ze wszystkimi. Dzięki modlitwie i ufności moje życie zmieniło się w przeciągu dwóch dni o 180 stopni.

W nowej firmie pracuję już kilka miesięcy. Bardzo lubię tę pracę i mam naprawdę bardzo fajny zespół.

Dziękuję Matce Bożej bo wiem, że to właśnie Ona w tych najtrudniejszych chwilach była ze mną, wiem, że to Ona znalazła dla mnie wyjście z tej trudnej sytuacji. Gdy całkowicie zawierzymy się Bogu, On potrafi diametralnie zmienić nasze życie. Jakże mu nie ufać, gdy jest Stwórcą świata i może wszystko?

Teraz planuję rozpocząć szóstą NP w intencji Bogu wiadomej. Od pewnego czasu dręczy mnie pewien temat. Wierzę, że i tym razem zostanę wysłuchana.