Marta: Zaprzestanie modlitwy było pierwszym krokiem do ciemności

Jestem w połowie swojej pierwszej (ale nie ostatniej) Nowenny Pompejańskiej. Mimo że jestem w trakcie modlitwy czuję gotowość do złożenia świadectwa. Nowennę pompejańską odmawiam wypraszając łaski potrzebne do zawarcia małżeństwa. Ukończę ją w oktawie Bożego Narodzenia. To chyba dobry znak.

Podobnie jak wszyscy tutaj doświadczam niezwykłej siły tej modlitwy. Wielokrotnie czytanie świadectw ze strony pompejanska.rosemaria.pl utrzymywało mnie przy praktykowaniu modlitwy. Bardzo dziękuje wszystkim, że piszą o swoich przeżyciach. Wiele się dowiedziałam. Dojrzałość wiary niektórych z Was wzbudza we mnie szacunek, podziw ale także bardzo mnie inspiruje do poznawania naszej wiary.

Zawsze mi czegoś brakowało, towarzyszyła mi pewna niekompletność. Dopiero teraz modląc się NP zrozumiałam ile czasu straciłam i do czego tak tęskniłam. Zaniedbałam swoją wiarę po przekroczeniu progu szkoły średniej. Kryzys zaczął się nieco wcześniej. Zaprzestanie modlitwy było pierwszym krokiem do ciemności, wkrótce dołączyło również opuszczanie mszy niedzielnej i poszukiwanie sensu w otchłani świata.

Po latach nawróciłam się dzięki oo. Dominikanom i ich rekolekcjom. Modlitwa pompejańska uwolniła mnie od grzechu nieczystości. Zmagałam się z nim długo. (Dominikanin o. Adam Szustak w nauce udzielonej podczas weekendu łaski wyznał, że odmawianie 4 różańców dziennie jest lekiem na tę słabość i w ogóle aby zachować czyste serce – ja w tym czasie byłam w trakcie odmawiania nowenny pompejańskiej. Nauka ta umocniła mnie dodatkowo w odmawianiu nowenny).

Ale to nie jedyna łaska.W moim życiu dzieją się rzeczy, które wydawało się, że nie miały szans na urzeczywistnienie. W mojej rodzinie zapanował pokój i miłość. Moje małżeństwo, na które nie było nigdy nadziei z różnych przyczyn stało się bardziej realne. Data ślubu nie ustalona ale ja uzyskałam spokój i ufność, której od dawna nie miałam. Marzyłam o małżeństwie ale niestety wszystko było na nie. W środku czułam zawsze, że to ten właściwy jednak przeszkód było dużo. Przeciw nam były nasze rodziny, a także nasze poranienia – obydwoje mamy problemy związane z naszymi rodzinami (rozwód rodziców i poważny konflikt z rodzicami, nie chcę wnikać).

Byliśmy ze sobą ale jakby obok siebie, wyładowując na sobie swoje skaleczenia z dzieciństwa. Obydwoje popadaliśmy w nałogi, chcieliśmy uciekać dobrą zabawą przed bólem, który w nas tkwił. Dotychczas pokonywaliśmy przeciwności razem ale bez Boga – bezskutecznie. Teraz z Bogiem jest nadzieja wszystko zaczyna się cudownie prostować. Zaczynamy dojrzewać i cieszyć się naszą miłością. Na naszym horyzoncie zaczęły kiełkować nadzieje. Mam dużo wiary w nas – dotąd nie było we mnie tyle optymizmu.

Dodatkowo spotyka mnie dużo życzliwości ze strony ludzi, których spotykam co dodaje mi radości i nadzieii.

Jeżeli chodzi o odmawianie nowenny miałam straszne kryzysy zwłaszcza na początku, kiedy jednak narzeczony modlił się za mnie abym wytrwała (to kolejna łaska, że mam jego wsparcie), modlitwa stała się cudownie błoga. Przystępuję co miesiąc do spowiedzi, staram się żyć według przykazań, odprawiam pierwsze piątki miesiąca. Dużo się modlę, nowenną do św Rity, nowennami do świętych, do których zbliżały się święta i koronką.

Dziękuję Królowej Różańca świętego i Bogu za otrzymane łaski, przywrócenia wiary i radości życia. Wam dziękuję za świadectwa, które dodają wiary i nadzieii. Za tych którzy piszą tu o swoim ciężkim życiu odmawiam modlitwy. gorąco proszę o modlitwę w mojej intencji. Niech Wam wszystkim Bóg BłogosławiaMatka Bożama Was w Swojej opiece!!

Marta