Magdalena: oczyszczenie

Witam. Postanowiłam opisać moje przeżycie z Nowenną Pompejańską. Modliłam się o zdrowie dla mojego syna. Od samego początku, właściwie od 3 dnia odmawiania odczuwałam same kłopoty: zachorowałam i miałam prawie 40 stopni gorączki – pierwszy raz w życiu, ale nie odpuściłam i modliłam się dalej.Mój syn miał straszny atak astmy 1 raz od roku. Same przeciwności, ale nie to było najgorsze. Mniej więcej w połowie nowenny zaczęłam budzić się w nocy i odczuwać czyjąś obecność obok mnie, jakieś takie zastraszanie, myślałam,że dłużej tego nie zniosę, ale postanowiłam nie odpuszczać i jeszcze bardziej i świadomie odmawiałam różaniec. Strach mnie jednak nie opuszczał, dlatego zaczęłam odmawiać dodatkowo koronkę do miłosierdzia Bożego i powierzyłam się cała Matce Bożej NIepokalanej, spałam z różańcem w ręku…

Po jakimś czasie kiedy już naprawdę myślałam, że dłużej tego strachu nie zniosę poczułam pomoc i ochronę…Wylałam morze łez skruchy za moje dotychczasowe życie. I te łzy skruchy przyniosły mi niesamowite ukojenie. Nie zrobiłam nic strasznego, nie. Chodziłam do kościoła, przyjmowałam sakramenty, modliłam się. Ale dopiero podczas nowenny zrozumiałam jak mechanicznie do tego podchodziłam: niedziela – kościół, wieczór – modlitwa – jak zaprogramowana maszyna – tak poprostu trzeba.

Czuję się teraz jakbym z oczu ściągnęła mgłę, przejrzała. Zrozumiałam na nowo mszę św., znaczenie wypowiadanych podczas niej słów oraz co tak naprawdę mówię i do KOGO podczas modlitwy. Przypomniałam sobie grzechy z  całego wcześniejszego życia i bardzo je odrzałowałam. Często odwiedzałam tą stronę wczytując sie, czy ktokolwiek przeżył coś podobnego. Nie znalazłam nic. Piszę to wszystko dla tych, którzy podobnie to przeżyli lub przeżywają. Nie bójcie się – Matka Boża czuwa nad nami w każdej chwili i trwajcie na modlitwie. CZuję się oczyszczona. Chwała Ci Matko Boża Pompejańska. Na zawsze Twoja!