Martyna: Matka Boska otworzyła mi oczy

Problem, z którym zwróciłam się do Matki Bokiej to lęki obecne w moim życiu. Wszystko zaczęło się ponad 2,5 roku temu. W bardzo krótkim odstępie czasu otrzymałam kilka złych wiadomości. Tak mnie to przytłoczyło, że od tej pory życie przestało mnie cieszyć. Pojawiły się lęki, problemy ze snem, jedzeniem i wiele innych symptomów. Skończyło się na braniu leków nasennych i psychotropów. Problem częściowo ustąpił jednak lęki pozostały do dziś dnia. Próbowałam na własną rękę sobie z tym poradzić jednak nic to nie dało. Gdy już całkowicie straciłam nadzieję zaczęłam szukać pociechy w modlitwie. Tym oto sposobem trafiłam w internecie na nowennę pompejańską. Niezwłocznie postanowiłam spróbować. Już po paru dniach odmawiania różańca zaczęły się dziać „dziwne” rzeczy w moim życiu, ale od początku. Pierwszego dnia nowenny uszkodził mi się różaniec tzn. odpadł krzyżyk. Tak jakby coś chciało mnie odwieść od zamiaru odmawiania nowenny, jednak nie zrezygnowałam. Były momenty trudne, nie mogłam się skupić na modlitwie, po głowie krążyło mi 1000 myśli, dużo płakałam. Pojawiły się też nieprzyjemne sny. Jeden z nich zapamiętałam bardzo dokładnie. Zły duch chciał posiąść moją duszę. W momencie kiedy zaczęłam się modlić on zniknął. Potem jeszcze dwukrotnie przyśnił mi się różaniec i figurka Matki Bożej. Wiem, że jest to znak, żeby nie ustawać w modlitwie. Chciałabym teraz napisać o pięknych rzeczach, które miały miejsce w trakcie nowenny pompejańskiej. Po pierwsze pojawiły się chwile wesołe, niosące spokój, gdzie całkowicie zapominam o swoim lęku. Co prawda potem on wraca, ale jest i tak lepiej niż było do tej pory. Po drugie poczułam taki wewnętrzny spokój, wyciszyłam się, jestem bardziej cierpliwa, co zauważyłam zarówno w życiu osobistym jaki i zawodowym. I rzecz najważniejsza. Poczułam ogromną potrzebę spowiedzi. Trochę z tym zwlekałam, aż do momentu gdy Maryja wyraźnie dała mi znak z nieba. Pewnego dnia gdy robiłam pranie, w jednej z kieszeni w kurtce znalazłam kartkę – receptę o następującej treści: „Bóg leczy darmo tylko mu to powiedz. Ze swoimi problemami idź do konfesjonału, wyznaj to wszystko Bogu on cię uleczy”. Teraz już wiedziałam, że nie mogę zwlekać. To była najtrudniejsza spowiedź jaką odbyłam bo z całego życia. Głos mi się łamał, a po policzkach ciekły łzy, ale to było najlepsze co mogłam zrobić. Od tej pory wiele w moim życiu się zmieniło. Bardzo zbliżyłam się do Pana Boga. Odmawiam Koronkę do Miłosierdzia Bożego, czytam Pismo Św., rozpoczęłam kolejną nowennę (tym razem w intencji męża), uczestnictwo we Mszy Św. to dla mnie przyjemność, a nie obowiązek (jak to niestety było wcześniej). W trakcie nowenny pompejańskiej zmarł mój dziadek, ale przeżyłam to nad podziw spokojnie. Wiem, że w tych trudnych chwilach wspierała mnie sama Maryja.

Moja intencja nie została wysłuchana, lęki nie ustąpiły – widocznie jeszcze nie czas. Mam świadomość, że za mało we mnie pokory i niepotrzebnie skupiam się na swoich problemach. Nie potrafię całkowicie zawierzyć i zaufać Matce Boskiej. To najtrudniejsze wyzwanie przed jakim zostałam postawiona. Wiem jednak, iż obrałam właściwą drogę i nie chcę z niej zawracać. Co prawda jest bardzo wyboista, ale i piękna. Daje mi nadzieję, że będzie dobrze. W końcu to sama Maryja mi ją wskazała, a ona wie, co jest dla mnie najlepsze. Dziękuję jej za to z całego serca!