Nowennę Pompejańską znam od kilku lat, ale to do niej wróciłam i zaczęłam odmawiać, gdy dowiedziałam się o chorobie nowotworowej Taty. Niespodziewana informacja o chorobie sprawiła, że od razu postanowiłam zacząć odmawiać nowennę pompejańską. Intencją Nowenny było uzdrowienie Taty.
Podczas odmawiania niestety choroba postępowała i nic nie szło ku dobremu. Przedłużał się czas, aby zapadły decyzje odnośnie sposobu leczenia, choć decyzja co dalej zapadła gdy zaczęłam odmawiać część dziękczynną. Niestety intencja w której się modliłam nie została wysłuchana i Tata zmarł po 2 miesiącach od diagnozy.
Na początku był we mnie ogromny żal, że nie została wysłuchana moja intencja, że tyle się modliłam. Jednak na mojej drodze po śmierci Taty pojawiło się dużo osób od których dostałam ogrom wsparcia i to dzięki nim zrozumiałam, że pomimo tego, że ta intencja nie została wysłuchana w taki sposób jak ja tego chciałam to moja modlitwa ograniczyła mu cierpienie i spokojną śmierć bez bólu.
Wspomnę, że Tata już pod koniec choroby bardzo cierpiał (to było kilka ostatnich dni), schudł, miał problemy z jedzeniem posiłków. Czasem modląc się Nowenną to my narzucamy w jaki sposób powinna być wysłuchana nasza prośba i gdy jest inaczej złościmy się, że tam na górze jest inny plan. Wiem, że gdyby Tata żył dłużej to niestety by bardzo cierpiał, a ja bym bezradnie na to patrzyła nie mając możliwości mu pomóc.
Czasem rozwiązanie, które jest inne od tego jakie byśmy oczekiwali jest tym co będzie dobre dla osoby za którą się modlimy. Minął już prawie rok od śmierci mojego Taty i teraz mogę powiedzieć, że choć moja prośba nie została wysłuchana tak jak oczekiwałam to dostałam wiele innych łask jak spokój, wsparcie innych osób, czasem czułam tą opieką i utulenie w trudnych chwilach z góry. Długo zwlekałam z napisaniem tego świadectwa, ale postanowiłam napisać, aby dać nadzieję innym, że choć nie zawsze nasza modlitwa zostanie wysłuchana tak jak tego my oczekujemy to dostaniemy wiele innych łaska o które nawet nie prosimy.
