Anonim: Miłość ukochanej dziewczyny

Szczęść Boże! Niech będzie Pochwalony Jezus Chrystus i Maryja zawsze dziewica!

Nie pamiętam skąd wiem o Nowennie Pompejańskiej. Jest to moja piąta lub szósta nowenna, kilka dni temu napisałem świadectwo, lecz ono się nie ukazało na stronie z czego się bardzo… cieszę. Te kilka dni zmieniło mój pogląd na daną sytuację, ale o tym poniżej.

Jestem sam i ta samotność mi już od dłuższego czasu coraz bardziej doskwiera. Widzę jak inni układają sobie życie. Same komentarze rodziny też nie są zbyt pomocne, a tylko pogłębiają uczucie smutku.

Do firmy w której pracuję przyszłą dziewczyna. Nie chce wchodzić w szczegóły czym się zajmujemy, ale byłem odpowiedzialny za nią jako klientkę, a że praca wymaga spędzania ze sobą mnóstwo czasu (długie godziny), to miałem idealną okazję, żeby spróbować coś z tego stworzyć. Dodam, że dziewczyna była i nadal jest osobą wolną.

Czym bliżej ją poznawałem, tym bardziej mi się podobała. Jest ona osobą szczerą, potrafiącą rozmawiać o problemach, empatyczną, uczuciową. Super się przy niej czułem i choć jest bardzo ładna, to jeszcze bardziej podoba mi się w niej jej charakter i to co można na nim budować (związek, rodzina). Duże wrażenie zrobiło na mnie to, że mimo że sama nie miała bardzo wiele pieniędzy, to moje próby zaimponowania jej tym totalnie się nie powodziły. Były tylko dwa problemy w tej relacji: ona nie chodzi do Kościoła (choć modli się) oraz miedzy nami jest różnica wieku (nie gigantyczna, ale też nie mała).

Przez długi czas wydawało mi się, że wszystko idzie w dobrą stronę. Widziałem dużo oznak zainteresowania, ta dziewczyna coraz bardziej się otwierała, tematy naszych rozmów często były dość prywatne. Sama też nie miała problemu z moją silną wiarą. W dodatku często kiedy przyjeżdżałem, to witała mnie szczerym uśmiechem nim zdążyłem jeszcze wyjść z auta. Nie chcę tutaj wchodzić w szczegóły tych – według mnie – oznak zainteresowania, bo słowa nie są w stanie odwzorować tego co się dzieje na żywo, szczególnie nie opisują oczu drugiej osoby.

Kiedy praca, która nas połączyła zbliżała się ku końcowi, dowiedziałem się, że nie ma dla nas szans przez ten wiek. Totalnie mnie to zdemolowało. W piątek i część soboty byłem wściekły na Pana Boga, Maryję, świętych i na cały świat, lecz już w sobotę naszła mnie myśl – walcz o nią Nowenną Pompejańską.
Chwyciłem w sobotę koło 17 różaniec do ręki i… go odłożyłem w poczuciu bezradności. Dużo się naczytałem, że nie można modlić się o uczucia innej osoby. Sam się jednak zacząłem nad tym zastanawiać i doszedłem do innego wniosku. Tylko Pan Bóg jest Miłością, więc jeżeli w sercu człowieka rodzi się miłość to musi ona pochodzić od Boga. Człowiek sam z siebie nie jest w stanie kochać, może jedynie na tą miłość odpowiedzieć lub ją stłamsić.

O godzinie 18 ponownie chwyciłem za różaniec i tak dzisiaj jest 20 dzień mojej nowenny. W tym czasie, w obrębie intencji za wiele się nie zmieniło. Jak dziewczyna nie chciała spróbować tak dalej nie chce.
Co natomiast tyczy się mnie: czuje jakiś dziwny spokój, jest trochę bardziej radosny, zrozumiałem, że powinienem walczyć ze swoim uzależnieniem (od kilku dni nie mam dużej pokusy). Widzę też jednak swoje błędy: potrafiłem cały wieczorny pacierz analizować jej zachowania, co to może znaczyć itp. Miałem też większy problem ze swoim uzależnieniem. Byłem trochę nią owładnięty. Pewnie wynikało to z potrzeby kochania oraz bycia kochanym. To uczucie jednak dało też pewne plusy, mianowicie potrafiłem w podziękowaniu Panu Bogu po pracy pójść na wieczorną mszę świętą w tygodniu, choć gdyby nie nasze spotkanie w pracy, to na pewno bym na nią nie poszedł. Moje serce było wdzięczne Panu Bogu.

Maryja w tej odmawianej nowennie pozwoliła mi inaczej spojrzeć na nas. Wciąż dużo do niej czuję, chcę z nią być, to już jej tak nie idealizuje. Chyba też zmieniło się moje nastawienie w moim sercu z bądź wola moja, na bądź wola Twoja. Choć czuję też, że chyba tracę wiarę w wysłuchanie tej intencji, ale nie mam zamiaru przestać się modlić.

Chciałbym teraz prosić Was o radę w kwestii kilku znaków.

-Kiedyś doszły mnie domysły, że może ona jednak mieć chłopaka, choć nigdy o nim nie wspominała i sam też na ile mogłem dowiedziałem się, że chyba nikogo nie ma (finalnie zapytałem i się okazało że nikogo nie ma i sama się zapytała, czy ja mam dziewczynę, ale to się wyjaśniło kilka dni później, przez parę dni byłem smutny). Wtedy byłem podłamany. Choć wiedziałem, że najczęściej pisała do mnie w niedziele około godziny 12-13 żeby ustalić plan na tydzień i aktualnie była właśnie ta godzina, to zawołałem do Boga: Panie Boże albo mi ją daj albo mnie zabierz stąd i ja nie żartuje. Zrobiłem 5 kroków i przyszedł SMS od niej. Odebrałem to jako dobry znak.
-Kiedy indziej śniło mi się, że chwytam ją za rękę, a ona ją zabiera i na następny dzień pierwszy raz mi powiedziała, że nas nie widzi razem.
-Dwa dni po rozpoczęciu nowenny pompejańskiej przyśniło mi się jednak, że jestem z jej rodziną i nią na wspólnych wakacjach.

W pewien dzień, gdy już nie wiedziałem co robić, leżąc poprosiłem Pana Boga o jakiś znak i dałem wyszukaj losowy cytat z Biblii, wtedy pokazał mi się następujący cytat:

„Zaklinam was, córki jerozolimskie:
jeśli umiłowanego mego znajdziecie,
cóż mu oznajmicie?
Że chora jestem z miłości.”

Później jeszcze trzykrotnie dawałem losuj cytat (chciałem sprawdzić czy wszystkie cytaty nie są takie pozytywne) i gdy się dwukrotnie nie modliłem to te cytaty według mnie nie miały odniesienia do nas, a gdy jeszcze raz się pomodliłem to wylosowało mi: „Czy jest coś, co byłoby niemożliwe dla Pana?”

Za kilka dni znowu się modliłem o jakieś znaki, ale te cytaty już niewiele chyba wnosiły do mojego rozeznania. Jednak kiedyś przeglądając jeden portal, przed przeczytaniem grafiki poczułem takie wewnętrzne przekonanie, że tu będzie pewien znak i na grafice było napisane mniej więcej: „Pan Bóg nie zawsze daje to o co prosimy, ale daje coś lepszego”. Problem w tym, że ja nie mam ani chęci ani wiary w to coś lepszego 🙁

Na naszym ostatnim spotkaniu powiedziała mi, że dzisiaj pomodli się… na różańcu (wiem o jaką intencję chodziło – niezwiązane ze mną). Pomyślałem sobie wtedy, że może faktycznie ten różaniec nas połączy.

Sam nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Z jednej strony chcę się dalej modlić za nas z silną wiarą, ale z drugiej boję się, że w przypadku braku odwzajemnienia uczucia przez nią, ta miłość i nadzieją mnie spalą.
Nadziei jednak dodaje mi cytat, który znalazłem na tej stronie: „Pan Bóg nie daje pragnień, których nie jest w stanie spełnić”. Liczę na to, że moje następne świadectwo będzie już opisywało nas 🙂
Jeżeli jest ktoś chętny mi coś podpowiedzieć lub się za nas pomodlić, to wielkie Bóg zapłać!