Anonim: Modlitwa o pojednanie

Jak patrzę wstecz na te dwa miesiące to mam wrażenie, że moje życie się zaczęło dopiero od tej nowenny. Prowadziłem zepsute życie. Modliłem się z intencją rozwiązania moich problemów z kobietami, które zraniłem – a było ich wiele. Modliłem się o wybaczenie. Coś, co rozpoczęło swoje życie jako dość przyziemna intencja na przestrzeni setek Anielskich Pozdrowień ewoluowało w zmiany całego życia.

Po pierwsze totalnie mnie ta praktyka wyegzorcyzmowała, nie dość, że moja pobożność jest na najwyższym poziomie w historii, to totalnie straciłem wszystkie pokusy, które w ogóle wpędziły mnie w te problemy na początku. Straciłem potrzebę zewnętrznej walidacji ze strony kobiet, dojrzałem jako mężczyzna, myślę o płodzeniu dzieci i uleciało mi z głowy bycie playboyem. Jakby to był literalnie zły duch, który mi szeptał do ucha.

I teraz, jak o tym myślę, to muszę przyznać, że na miejscu nieprzyjaciela też bym siebie nękał właśnie w tym punkcie, bo był najsłabszy. Sfera seksualności zawsze była dla mnie delikatna. Patrząc na ogrom cierpienia, który sam sobie zadałem, to jestem w szoku.

Po drugie, spisałem całą moją trudną historię, która doprowadziła do tego wszystkiego i odbyłem spowiedź generalną. Wywlokłem najgorsze brudy i czuje się totalnie oczyszczony, zmierzyłem się ze swoim cieniem i nie wyobrażam już sobie świata w którym mógłbym moją przeszłość traktować jako słabość – doprowadziła mnie do miejsca, w którym jestem.

No I po trzecie nadarzyła się okazja do pojednania.. Okazuje się, że rozeszło się po kościach i zostało wybaczone. I mam taką refleksję na temat tej dramy w moim życiu, która się już ciągnęła 2 lata. Jeśli to był atak demona to Pan na niego przyzwolił, bo doprowadził mnie nim do siebie. Jeśli pozbawił mnie największej miłości, to wylał fundament pod nową, lepszą.

Otrzymałem rozwiązanie swoich problemów i więcej cudownych łask, o które nawet nie prosiłem, a okazały się zbawienne w mojej sytuacji.

Deo gratias