Jolanta: Alkoholizm męża

Obiecałam sobie, że do końca 2018 roku napiszę swoje świadectwo pomocy którą uzyskałam od Maryi. Jest 1 styczeń 2019 roku kiedy to piszę. Rok temu o tej porze byłam przygnębiona, pewnie zalana łzami , po koszmarnym Sylwestrze…. uświadamiająca sobie coraz bardziej, że w mojej rodzinie jest problem i to ogromny. Jesteśmy normalną rodziną 2+2. Mamy bardzo dobrze uczącą się córkę i synka w przedszkolu , dom z coraz mniejszym już kredytem hipotecznym. Mąż po kilku latach intensywnej pracy w bankach, ze względu na likwidację banku zostaje bez pracy 4 lata temu. Postanawiamy, że ja wracam do pracy po zakończeniu urlopu macierzyńskiego a on będzie przez jakąś chwilę wychowywał synka dopóki nie pójdzie do przedszkola, tym bardziej że mam wymagającą pracę dodatkowo obciążoną 1,5 godzinnymi dojazdami w jedną stronę. Ta chwila i planowane początkowo pół roku niebezpiecznie przedłużają się o rok, dwa. Nie chcę tu dokładnie opisywać spraw zawodowych założenia przez niego firmy którą tak naprawdę ja prowadzę, chęci łatwego zarobienia poprzez przelanie ostatnich pieniędzy na jakieś rynki walut, straceniu tych pieniędzy itd…. Problemy się piętrzą dodatkowo ja podejmuję kolejne studia podyplomowe, moja mama jest chora na nowotwór, po półtora roku szpitali, chemii mama zmarła (czasami sobie myślę, że gdybym wtedy znała tę Nowennę z pewnością odmówiłabym za mamy powrót do zdrowia). Ale wracając do meritum widzę że mąż ma problemy ze snem, wieczorne wyjazdy po piwka, zasypianie na kanapie w salonie albo w gabinecie itd….. w styczniu 2018 roku po kolejnym weekendzie z kolegami wsiada do samochodu, kradnąc mi pieniądze (bo był to już czas że nie miał dostępu do żadnego konta a swoje puste) wiem, że jedzie po piwo . Ostrzegam , że zadzwonię na policję z informacją , że samochód prowadzi osoba pod wpływem alkoholu. Myśli, że blefuję. Ja to robię, on ma 0,6 promila. 7 tyś kary, prawo jazdy na 3 lata.

A on popada już w ciągi 3- tygodniowe. Pomaga mi bardzo jego matka, odbierając syna z przedszkola, pomagając w firmie na ile czas i umiejętności jej pozwalają. Potrafi nie pić 2 tygodnie myśląc że się uda mu się na dłużej. Niestety nie, znów mały impuls Telefon od kolegi, święta zawsze znajdzie się okazja. Szukając pomocy natrafiam na Nowennę Pompejańską w internecie, dopiero za jakimś 3 razem udaje mi się w marcu- kwietniu odmówić całą w intencji podjęcia leczenia przez męża. Dokładnie 14 lipca w sobotę rano mąż decyduje się na terapię. Do prywatnego ośrodka oddalonego o około 200 km od naszego domu wiezie go mój brat. Pije wtedy od 3 tygodni, ja już nie mieszkam w domu praktycznie, są wakacje nocuję po koleżankach, u siostry, chcę chyba może to zabrzmi okrutnie ale żeby się zachl…….Jak teraz to piszę to łzy spływają mi po policzkach. Do ośrodka a najpierw na detoks jedzie mając ponad 6 promila alkoholu. Ja odzyskuję spokój, radość……. Całą noc z 14 na 15 lipca, jest to sobota nie śpię. We wtorek jadę z dziećmi na planowane wakacje na Mazury. odzyskuję radość życia. Po wielu rozmowach, zobaczeniu męża po miesiącu w ośrodku, po 9 tygodniach terapii odbieram go…… Jest różnie, czasami po jego zachowaniu wiem kiedy ma głody, często wypomina mi to prawo jazdy, założył nową firmę w listopadzie związaną z finansami, nie jest łatwo mu powrócić na rynek, ale ja wierzę że dzięki Maryi będzie coraz lepiej. W tym momencie moje dzieci na dole oglądają z mężem tv, ja piszę to świadectwo. Po drodze było mnóstwo bólu, sądy, adwokaci, policja. Założyłam sprawę o eksmisję długo można by pisać. Pamiętam jak czytałam świadectwa i jak one mi pomagały. Mam nadzieję, że i moje doda komuś otuchy, nadziei. Kochani trzeba zawierzyć Bogu. I nie ustępować w modlitwie. My jesteśmy rodziną wierzącą ale jak to często bywa niepraktykującą. Teraz to się zmieniło, niestety tylko we mnie. Mój mąż nie ma nic przeciw moim modlitwom, często odmawiam też nowennę rozwiązującą węzły, czy do Św. Józefa. Mam segregator z modlitwami też do Anioła Stróża , Św. Judy Tadeusza, Św. Rity. Jak widzi że mam różaniec w ręku mówi że nie przeszkadza odmawiaj sobie te swoje modlitwy, ja nie wierzę. Boli to i chciałabym żeby chodził ze mną do Kościoła, ale wszystko w swoim czasie. Kochani przede mną kolejne Nowenny. Już kilka razy podejmowałam próbę odmówienia za duszę mojej kochanej mamuni. Ostatnio 24.12.2018. Niestety wczoraj ze zmęczenia przerwałam i znów zacznę od początku. Moja rodzina potrzebuje jeszcze dużo pomocy bo sama sobie nie poradzi dlatego ja już nie będę nikogo zmieniała na siłę, walczyła, wykłócała się wolę tę energię spożytkować na MODLITWĘ. Kochani, wielbiciele Matki Bożej wierzcie, módlcie się i nie wątpcie. Ona zawsze pomaga. A ja napisze za rok o tej samej porze z kolejnymi świadectwami, bo ja z pewnością nie zrezygnuję z mojej przemiany i modlitwy.