Agnieszka: Uzdrowienie serca

Zakończyłam moją pierwszą w życiu nowennę w intencji uzdrowienia mojego serca. Nim rozpoczęłam modlitwę podobnie jak Wy teraz, czytałam o niej, czytałam świadectwa i można by powiedzieć to nie była modlitwa dla mnie. Wszyscy tak pięknie pisali, Matko… Mateczko… Mateczko Kochana…, potrafiłam zaledwie powiedzieć Maryjo. Nie byłam nigdy blisko Niej, nie znałam Jej, była mi obca, nie potrafiłam z pamięci odmówić różańca świętego bo nie znałam tajemnic nawet, ale pomimo wszystko chciałam. Nie byłam w jakiejś tragicznej sytuacji życiowej, aby konkretnie prosić o coś, ale w ciągu kilku dni poczułam wielkie pragnienie, że muszę i chcę odmówić tą nowennę, że z moim życiem jest coś nie tak, z moimi uczuciami, wyborami, relacjami, można by powiedzieć ze wszystkim, z moim sercem zranionym. Czas nowenny nie był szczególnie trudny, od początku czułam radość, że ją odmawiam i że odmieni moje życie. Czasami przychodziły dni całkowitej ciemności, jakiegoś braku zaufania, nadziei, miłości, bez żadnego powodu, ale pomimo wszystko nawet w tym zniechęceniu modliłam się, czasami tak bardzo płynęły łzy. Nowenna rozbudziła miłość do Maryi, jej kult, zaufanie do niej, a przede wszystkim poczucie, że jest wielką tarczą ochronną dla nas przed szatanem, przed naszymi grzechami. Moje serce bardzo się uspokoiło, moje serce wybaczyło, moje serce zapragnęło bardziej Boga i bardziej żyć wiarą. Wielką łaską jest chęć prawdziwej miłości w życiu i prawdziwej czystości, czystości przedmałżeńskiej i małżeńskiej. Bardziej ufam Bogu, nie lękam się tak. Przez całe życie nie wiedziałam prawie o Jej istnieniu a teraz już tęsknię za modlitwą do Niej i będę rozpoczynała kolejną nowennę. Maryja podniosła mnie z kolan, nauczyła szacunku do siebie, przestałam żebrać o miłość ludzi bo ten głód miłości zaspokoi tylko Bóg. Jestem bardzo szczęśliwa i życzę każdemu strapionemu aby poszukał w tej modlitwie ukojenia dla swoich trosk.