Monika: Zawierzenie siebie i dziecka Maryi

Witam. Jeszcze 1,5 roku temu moje życie było pozbawione Boga, żyłam w konkubinacie z mężczyzną kompletnie nie odpowiedzialnym, imprezowym, wybuchowym. No i stało się. Zaszłam w ciążę.

Ojciec dziecka uciekł, ja chciałam usunąć ciążę, ale nie dałam rady. Później postanowiłam urodzić to dziecko, a następnie oddać je do adopcji. Na szczęście stanęła mi na drodze znajoma. Pokazała mi miłość Bożą, pokazała mi drogę, a ja zaczęłam wychodzić z mroku grzechów. Poszłam w końcu do Spowiedzi, przyjęłam Komunię Świętą. Odważyłam się poprosić dobrych ludzi o pomoc, bo to już była połowa ciąży, chciałam mieć dziecko przy sobie, ale nic jeszcze nie miałam. I wtedy dowiedziałam się o Nowennie Pompejańskiej. Zawierzyłam Maryi siebie, dziecko i nasze dalsze życie, by pokierowała nami tak, by sie ułożyło wg. Woli Bożej. Nagle okazało się, że jest wiele dobrych duszyczek wokół mnie chętnych do pomocy. Z ich pomocą wyszłam na prostą, skompletowałam wyprawkę dla dziecka, znalazły się też pieniążki, Panie z OPSu obiecały pomóc jak tylko mogą. Teraz moje dziecko ma 9 miesięcy, jest zdrowe, rozwija się prawidłowo, JEST PRZY MNIE, mamy środki do życia. Maryja wyprosiła u Boga potrzebne łaski: Pokory, zdrowia, dobrego macierzyństwa. Chwała Jej za to. Szczęść Boże.