Elżbieta: Trudna ciąża

O nowennie pompejańskiej usłyszałam po raz pierwszy na Forum Charyzmatycznym. Potem w niedługich odstępach czasu jeszcze dwa razy o niej usłyszałam w różnych okolicznościach.

W końcu zaczęłam szukać w internecie aby dowiedzieć się na czym dokładnie polega ta modlitwa. Byłam pod wrażeniem i od razu zrodziło się we mnie ogromne pragnienie aby również modlić się w ten sposób zwłaszcza, że miałam ważną intencję. Jedyną obawą było to … czy sprostam. Moja wiara jest bardzo mocna, jednak rzadko modliłam się na różańcu. Odmówienie dziesiątka różańca stanowiło dla mnie trudność, a tu nagle 15 tajemnic i to przez 54 dni. Przynaglenie do odmówienia nowenny pompejańskiej było jednak tak silne, że 1 stycznia 2016 zaczęłam i teraz kończę już odmawiać 3 moją nowennę.

Moje świadectwo dotyczyć będzie 2 nowenny, którą odmówiłam w intencji mojej przyjaciółki Kasi i jej nienarodzonego dziecka. Kasia w przeciągu ostatnich 2 lat straciła 2 dzieci. Najpierw poroniła w 2 miesiącu ciąży. Bardzo to przeżyła mimo, że nie planowała dziecka. Kolejna ciąża była już wyczekana i zaplanowana. Niestety na początku 9 miesiąca ciąży zdrowe dziecko nagle umarło w jej łonie. Kasia przeżyła prawdziwą traumę kiedy się o tym dowiedziała i jeszcze zmuszona była w naturalny sposób urodzić swojego martwego synka. Cudem było to, że nie popadła w depresję i po pół roku znowu zaszła w ciążę. Między czasie dowiedziała się, że przyczyną śmierci jej dziecka była niewydolność łożyska w wyniku bardzo rzadkiego konfliktu w grupach głównych krwi. Aby nie dopuścić do powtórzenia się historii Kasia już od początku ciąży zaczęła szukać pomocy u lekarzy. Oni jednak rozkładali ręce nie wiedząc co mogą zrobić aby jej pomóc. Dziewczyna na własną rękę wykonała kosztowne badanie genotypu dziecka aby dowiedzieć się jaką grupę krwi ma dziecko. Niestety wyniki były jak wyrok. Dziecko odziedziczyło grupę krwi po ojcu czyli znowu pojawi się ten sam konflikt.

W tym czasie przygotowywałam się do podjęcia 2 nowenny pompejańskiej. Kiedy wysłuchałam zrozpaczonej Kasi wiedziałam, że intencja tej nowenny będzie inna niż początkowo planowałam. Z samą modlitwą nie miałam większych problemów. Były jednak trudności polegające na długich okresach smutku, zwątpienia, poczuciu beznadziei. Było też wiele sytuacji kiedy to kumulowały się różnego rodzaju imprezy i wyjścia (nieraz całodniowe), które prawie uniemożliwiały odmówienie całego różańca. Ponadto dwa razy urwał mi się różaniec, a przy końcu nowenny zgubiłam ulubiony różaniec w niewyjaśnionych okolicznościach. Mimo tego wszystkiego udało się, wytrwałam. Nowennę odmawiała też sama Kasia, której poleciłam tą modlitwę „nie do odparcia”.

Matka Boża dotrzymała obietnicy i 9 sierpnia 2016 r. Kasia urodziła zdrowego synka. Przez całą ciążę Kasia objęta było szczególną opieką, wzmożoną kontrolą i częstymi badaniami. Lekarze odliczali dni do pojawienia się złych przeciwciał we krwi dziecka i przygotowywali się do transfuzji wymiennej. Realnym zagrożeniem było też przedwcześnie starzejące się łożysko (jak w poprzedniej ciąży), i rozwiązanie ciąży przez cesarskie cięcie nawet 2 miesiące przed terminem. Nic takiego się nie stało. Ciąża przebiegała prawidłowo. Konflikt w ogóle się nie ujawnił. A malutki Aleksander urodził się naturalnie, o czasie, duży, zdrowy i silny. Jest to niewątpliwie cud i łaska uproszona przez Najświętszą Panienkę dzięki nowennie pompejańskiej. Chwała Panu!