Julia: Autyzm synka

Nowennę zaczęłam odmawiać w intencji mojego synka. Była to moja pierwsza nowenna. U dziecka stwierdzono całościowe zaburzenia rozwoju i określono je mianem autyzmu dziecięcego. Pani diagnozująca Mikołaja uznała, że nie jest to choroba na całe życie. Synek, mając ponad dwa lata, nie potrafił jeszcze wielu rzeczy. Nie umiał wskazywać palcem, kiwać głową na „tak” lub „nie”, nie mówił do mnie „mama”, a do męża „tata”. Buczał, machał rączkami i żył w swoim świecie.Było wiele spraw, które budziły mój niepokój. Nauczyłam go kilku rzeczy. Jednak terapeuci zlecali mi wiele zadań, które musiałam z nim wykonywać w domu. Zwróciłam się o pomoc do Matki Najświętszej. Zaczęłam odmawiać nowennę pompejańską i wtedy zaczęły dziać się cuda. Mikołaj zaczął płakać za swoim kuzynem (rówieśnikiem), gdy ten odchodził, i łapał go za rączkę, żeby został. Zadań, których dotychczas nie umiał wykonać, nauczył się z łatwością.

Najdziwniejsze było to, że jednego dnia nie umiał wcale czegoś wykonać, a następnego dnia wstajemy, a on sam zaczyna coś robić bez najmniejszego problemu! Rozwój synka postępuje i dużo osób twierdzi, że nie widać u niego zaburzeń. Zrobił się bardzo bystry. Pani, która go diagnozowała, ostatnio zatrzymała mnie na korytarzu i powiedziała, że rozmawiała z Mikołajem i to nie jest to samo dziecko, które diagnozowała. Oczywiście, nie wszystko jest już idealne (mowa, niektóre zachowania), jednak wiem, że same ćwiczenia, bez wstawiennictwa Matki Bożej, nie dałyby takiego efektu. Teraz odmawiam drugą nowennę w intencji Mikołaja. Oczywiście, podobnie jak inni wcześniej pisali, ja również miałam trudności w odmawianiu nowenny, wcale nie było łatwo.