Podnieś rękę, boże Dziecię, błogosław Ojczyznę miłą!

Kochani Czytelnicy! Dziś spotykamy się przed stajenką… Stajenką, a raczej oborą, pełną zwierząt, nieczystości… Stajemy przed Świętą Rodziną tacy, jacy jesteśmy. Niedoskonali…  Jak ci pastuchowie, którzy na widok anielskich chórów udali się do stajenki nieprzygotowani, prosto z pracy. To, co mamy, to gorące serca. Mimo naszych niedoskonałości, prosimy Cię, Jezu, błogosław nas! Nasze rodziny, ojczyznę, świat. Przynoś nam upragniony pokój!

Bóg zapłać za Waszą obecność!

Marek Woś z redakcją KRŚ i www.pompejanska.rosemaria.pl

Bóg się rodzi, moc truchleje

Pan niebiosów obnażony

Ogień krzepnie, blask ciemnieje

Ma granice – Nieskończony

Wzgardzony – okryty chwałą

Śmiertelny król nad wiekami

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami

Cóż masz, niebo, nad ziemiany?

Bóg porzucił szczęście twoje

Wszedł między lud ukochany

Dzieląc z nim trudy i znoje

Niemało cierpiał, niemało

Żeśmy byli winni sami

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami

Podnieś rękę, boże Dziecię

Błogosław ojczyznę miłą

W dobrych radach, w dobrym bycie

Wspieraj jej siłę Swą siłą

Dom nasz i majętność całą

I wszystkie wioski z miastami

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami