Łukasz: Prawdziwa miłość

Witam. Chciałem podzielić się swoim świadectwem.

Po kilku wspaniałych latach w naszym małżeństwie przestało się układać i w końcu przyszedł ten moment gdy usłyszałem od żony, że mnie nie kocha i chce odejść. To był szok dla mnie, gdyż nie sądziłem, że jestem aż tak niedobrym mężem. Po jednej z wielu bolesnych rozmów z żoną postanowiłem poszukać pomocy, znajomy misjonarz polecił mi właśnie Nowennę Pompejańską. Ze łzami w oczach czytałem świadectwa, prośby o modlitwę i słowa wsparcia. Mimo, że lubiłem się modlić na różańcu i często to robiłem, nie byłem pewien czy znajdę czas na tyle modlitwy dziennie, czy wytrwam tyle dni i tu właśnie pomogły mi świadectwa innych, za co dziękuje z całego serca.

Wyczytałem, że trzeba modlić się tylko w jednej intencji więc postanowiłem się modlić o miłość w rodzinie, teraz tak sobie myślę, że to nie był do końca mój wybór. Pierwsze różańce były przepłakane, chyba też nie do końca odmawiałem ją tak jak trzeba ale modliłem się z coraz większą ufnością i wiarą. Bywały takie momenty że ciężko było mi się skupić, ciężko znaleźć czas czy siłę. Nowennę skończyłem odmawiać dwa dni przed siódmą rocznicą ślubu. Dzięki temu kryzysowi, dzięki żonie, wróciłem do prawdziwego życia.

W trakcie Nowenny i po jej zakończeniu rozmawiałem z żoną i każda rozmowa kończyła się tym samym zdaniem nic nie czuję i chce odejść.

Czy zatem źle się modliłem, czy zmarnowałem ten czas, czy nie było warto? Otóż moi drodzy było warto, Matka najlepiej wie czego potrzeba człowiekowi do uzdrowienia i jaka miłość jest w życiu najważniejsza. Otrzymałem łaskę uwolnienia z nieczystości, która też bezpośrednio miała związek z kryzysem małżeństwa, powodowała konflikty a nawet zdrady. To uwolnienie było dla mnie wielkim wydarzeniem ponieważ od bardzo wielu lat z tym walczyłem bez większych sukcesów a teraz jestem wolnym człowiekiem, oczywiście są pokusy ale czuje, że nie walczę z nimi sam. Dzięki modlitwie zrozumiałem jak daleko byłem od miłości, którą ślubowałem, jaki byłem zaślepiony swoimi potrzebami. jak zło zakorzeniło się w moim życiu i je niszczyło. Zbliżyłem się do Boga, czułem potrzebę bycia lepszym człowiekiem.

Tygodnie po skończonej nowennie były dla mnie bardzo ciężkie, pojawiło się potężne uczucie zazdrości o „przyjaciela” żony, ból był niemal fizyczny, jedynie w różańcu odnajdywałem spokój. Postanowiłem odmówić kolejną nowennę tym razem w intencji uratowania małżeństwa. Zacząłem ją 26.08 i kończę 18.10. W tej intencji modlić się było i jest mi bardzo ciężko, różaniec się psuje, gubią się paciorki, są chwile zwątpienia, dużo się działo też rzeczy których nie potrafię wytłumaczyć. Miałem koszmary, budziłem się w nocy jakieś dziwne głosy ale odmawianie różańca pomagało. W trakcie części dziękczynnej dowiedziałem się o prawdziwych intencjach „przyjaciela” żony i o tym, że mnie okłamała, to był cios, z którym po ludzku nie umiałbym sobie poradzić.

Łaski jakie otrzymałem w tej Nowennie, mimo że jeszcze trwa, są dla mnie jeszcze większe niż w pierwszej. Odkryłem, że najważniejszą miłości jest Bóg i tylko przez Niego można prawdzie kochać, zrozumiałem jaka powinna być miłość małżeńska, jak powinno wyglądać małżeństwo. Doświadczyłem bólu złamanego serca, najbardziej gorliwej modlitwy w życiu, w której usłyszałem przebacz i przebaczyłem. Matka Boża postawiała na mojej drodze przewodnika, który pomógł mi w najtrudniejszych momentach. Odzyskałem wiarę. Czuję też, że podczas modlitwy niektóre myśli nie pochodzą ode mnie np. czułem potrzebę napisania świadectwa, dużo o tym myślałem i właśnie podczas porannego różańca usłyszałem napisz list do żony, o tym wszystkim co się wydarzyło do tej pory, co przeżyłeś co czujesz, powiedz też o Bogu, że jest i czeka na nią też. Tak też zrobiłem napisałem pierwszy w życiu list do żony, nie wiem jakie będą tego skutki bo odpowiedzi nie dostałem jeszcze.

Modlę się za żonę i widzę, że coś powoli się zmienia, droga jeszcze długa i na pewno niełatwa ale jedyna słuszna. Wiem, że będą kolejne Nowenny bo jak tu żyć bez takiej pomocy.

Piszę to świadectwo jako grzeszny człowiek, który stara się być lepszy, żeby modlący nie tracili zapału, żeby wątpiący nie tracili wiary, łaski są zawsze tylko nie zawsze takie jak oczekujemy w danej chwili, ale przecież Matka i Ojciec najlepiej wiedzą czego dzieciom potrzeba. Amen