Aneta: pomaga mi Pismo Święte, po które sięgam codziennie

Długo myślałam o tym czy napisać tutaj swoje świadectwo. Od kilku dni jednak myśli te się nasiliły w takim stopniu, że pomimo tego, że tak naprawdę mam wiele wątpliwości i nie mogę się jeszcze z Wami podzielić radością wysłuchanej modlitwy to postanowiłam to uczynić.

Na nowennę trafiłam przez przypadek rok temu przeglądając strony internetowe. Ponieważ od lat nie mogę znaleźć drugiej połówki postanowiłam spróbować. I tak 8 stycznia 2013 roku rozpoczęłam pierwszą swoją Nowennę Pompejańską.

Udało mi się ją odmówić bez większych problemów. W czasie nowenny doświadczyłam wielu łask takiego życia codziennego. Szybkiego rozwiązywania problemów, obrony tytułu inżyniera w zaskakująco krótkim czasie (z zaliczeniami w terminie zawsze miałam jakiś problem) i uwolniłam się z grzechu, z którym walczyłam od dłuższego już czasu. A co do głównej intencji zaczęły odnawiać się dawne znajomości, ale ostatecznie nic z tego nie wyszło. I tak minął rok od mojej pierwszej nowenny.

Pod koniec tego roku zaczęłam myśleć o rozpoczęciu nowenny drugi raz. Było trudno, bo zniechęcałam się trochę niewysłuchaną pierwszą nowenną, później zaczęłam mieć problemy ze sformułowaniem intencji w jakiej chciałabym się modlić. W między czasie znalazłam jeszcze modlitwy do Świętego Józefa o dobrego męża. Ale koniec końców 2 stycznia 2014 roku rozpoczęłam Nowennę drugi raz. Dużą zasługę w tym ma moja koleżanka, z którą podjęłyśmy tą modlitwę razem. Dzięki niej też, do tej pory trwam w tej modlitwie, bo wiele razy już miałam chwile załamania ale dzięki temu, że jest przy mnie i mnie wspiera w chwilach zwątpienia nie przerwałam.

Jednak o ile pierwsza moja nowenna przebiegła bez żadnych problemów, tak ta mnie nie oszczędza. Mam wahania nastrojów, często płaczę, nic mi w życiu nie wychodzi pomimo starań, wszystko się sypie, milion razy wątpiłam w to, że zostanę wysłuchana, czy moja intencja jest dobra. Często zmuszam się do modlitwy. Ale z drugiej strony też mam wrażenie, że otrzymuje wiele znaków, żebym jednak w tej modlitwie trwała. Pewnego wieczoru byłam tak zmęczona i z wątpliwościami krążącymi po głowie odmawiałam Nowennę leżąc . Miałam myśli, że mogę zasnąć i tym samym przerwać modlitwę, ale pomyślałam sobie wtedy „no trudno”. I tak też się stało, pamiętam jak odmawiałam tajemnice IV radosną i w miedzy czasie odpłynęłam. Przebudziłam się w nocy, cała się trzęsąc i szukając po omacku różańca. Zaczęłam wyrzucać sobie, że jaka ja jestem głupia przecież chce się modlić, wierze w to, że zostanę wysłuchana a tu przez chwile zwątpienia przerwałam nowennę. I odruchowo spojrzałam na zegarek. Była dopiero 23. Z radością dziękując Mamusi, że jeszcze nic straconego chwyciłam za różaniec i odmówiłam pozostałe części.

Wczoraj również, po kolejnej złej wiadomości chciałam przerwać modlitwę, ale mimo zmęczenia nie mogłam zasnąć i tak w końcu bijąc się z myślami odmówiłam. Jest naprawdę ciężko, ale mam nadzieję, że wytrwam do końca i Maryja mnie wysłucha. Bardzo też pomaga mi Pismo Święte, po które sięgam odkąd odmawiam nowennę codziennie. Wiele razy trafiłam na słowa, które były odpowiedzią na moje wątpliwości, jak również Wasze świadectwa, które naprawdę dodają sił. Mam nadzieję, że mimo tego wszystkiego co obecnie mnie spotyka nie poddam się i wytrwam do końca.

Maryjo bądź przy mnie i obdarz mnie wytrwałością i pomóż mi otworzyć się na działanie Twojej łaski!