Marta: czuję jakbym pozbyła się jakiegoś ciężkiego bagażu

Zgodnie z obietnicą złożoną Matce Boskiej chciałabym złożyć swoje Świadectwo. Dziś jest ostatni dzień mojej pierwszej Nowenny. Dowiedziałam się o niej – jak większość – przypadkiem z jakiegoś portalu. Modlitwę rozpoczęłam właściwe od razu – zamknęłam laptopa i ze łzami w oczach i z ogromną nadzieją odmówiłam całą Nowennę.

Przez 54 dni modliłam się o miłość – po prostu. Choć od ponad już 10 lat jestem zakochana – nie modliłam się o niego. Zaufałam Maryi, bo Ona przecież najlepiej zna moje serce, jest moją Przyjaciółką od lat. Nie raz prosiłam by opiekowała się chłopakiem którego kocham, a mimo to nasze drogi jakoś nie mogły się zejść. Rozstaliśmy się 10 lat temu, przez kilka lat kontaktowaliśmy się regularnie, obiecywał spotkanie – ja mimo, że coraz bardziej wątpiłam – nie potrafiłam przestać go kochać, nawet mimo tego że już od ok. 3 lat nie kontaktujemy się w ogóle – ja nadal wierzyłam, że i tak kiedyś będziemy razem.

Najpiękniejsze lata swojego życia, całą młodość – przepłakałam z tęsknoty za nim. Powierzyłam swoje samotne serce w ręce Matki Boskiej . Dokładnie 7 dni przed końcem Nowenny – tak samo przypadkowo jak na Nowennę Pompejańską – tak samo przypadkowo trafiłam w Internecie na jego zdjęcie z żoną. .. Czas się zatrzymał na kilka dni. Nie jadłam, nie piłam, nie chodziłam do pracy… spałam i płakałam … bo skoro można żyć bez miłości – to bez całej reszty na pewno też. W pierwszej chwili poczułam się oszukana przez niego, przez Boga – bo kiedy ja błagałam Całe Niebo o jego miłość – Bóg w tym czasie błogosławił im na nowej drodze życia? Nie mogąc znaleźć sobie miejsca – poszłam do wróżki – choć nigdy wcześniej nie byłam i na pewno już nigdy nie pójdę. Sama nawet nie wiem po co? Przecież już wszystko było jasne i nieodwracalne. Nawet nie pamiętam co mi mówiła – coś o długim życiu – kiedy ja miałam ochotę umrzeć…

Wracając do domu uświadamiałam sobie, że to jest efekt mojej Nowenny, że to nie Bóg mnie oszukał, to ja sama się oszukiwałam. Wierzyłam w tą miłość. To był taki mój motywator do działania, do wstania z łózka, taki mój spadochron – po nieudanych próbach nawiązania jakiegoś – może nawet związku – zawsze była myśl, że przecież i tak będziemy razem. Nikt nawet nie próbował mnie przekonywać, że nie warto czekać, nikt nie miał odwagi – dopiero Maryja – jak prawdziwa Przyjaciółka – otworzyła mi oczy – być może w najdelikatniejszy sposób jaki mogła.

Przetrwałam dzięki Nowennie – modlitwa ukoiła mój ból – na tyle, że na zewnątrz jest niezauważalny, choć serce ciągle krwawi. Jeszcze nie umiem cieszyć się z łaski którą otrzymałam – wierzę jednak, że to taki plan Matki Boskiej. Może Maryja uznała, że najpierw muszę uporać się z przeszłością – mimo wszystko – aby mogła spełnić intencję mojej Nowenny- czyli miłość.

Z pewnością moje życie uległo zmianie, czuję jakbym pozbyła się jakiegoś ciężkiego bagażu, który co dzień ze sobą dźwigałam. W tak krótkim czasie otrzymałam tyle łask – ilu nie dostałam jeszcze nigdy. Jestem spokojniejsza, bardziej skupiona na innych niż tylko na sobie. I jeszcze nigdy nie czułam tak wielkiej bliskości Maryi. Gdy zaczynam się modlić – nie czuję ani bólu, ani zimna- bo przeważnie modlę się na dworze – spacerując , czy wracając do domu . Modląc się – mimo zimy – czuję ciepło- jak gdyby Ktoś mnie przytulił. Już zapomniałam – jakie to uczucie…