Kilka próśb o modlitwę

Joannna: Dzisiaj jest moj 35 dzień odmawiania Nowenny do Mateńki. Jestem w 37 tygodniu ciazy, u mojej córeczki podejrzewają wadę w mózgu, jestem załamana, ale Nowenna daje mi sile i nadzieje.

Czasami sie zastanawiam skąd ona sie bierze, ale jestem pewna, ze Matenka czuwa nad nami i ze córeczka urodzi sie zdrowa … Bardzo proszę o modlitwę za zdrowie mojej kruszynki bo sama sie modlę, ale wiem, ze mam mało czasu

Dziękuje bardzo

Krystyna:

moiawiadomosc to prosze omodlitwe wsprawie bogu wiadomej

Ewa: Piszę, by poprosić o modlitwę. Upadłam bardzo nisko i tracę człowieka, który jest bardzo kochany, ciepły i dobry.

Proszę, módlcie się, by nasze narzeczeństwo zostało uratowane; bym umiała powiedzieć „tak”.

Ewa- zrozpaczona…

Michał: prośba o modlitwę w nieznanej chorobie

Witam wszystkich,

Bardzo ciężko było i jest mi się zebrać, żeby tutaj napisać oraz zwrócić się do innych o pomoc. Mam duże opory wynikające z obawy o zbytni egoizm, o zawracanie głowy innym swoją osobą lub po prostu nauczyłem się radzić ze wszystkim sam. Jednak jest coś, co mnie przerasta..

Mam obecnie 21 lat. W kwietniu 2012 r, podczas oddawania krwi, zacząłem nagle mdleć. W ciągu kilku dni dostałem bardzo silnych bólów głowy - tak silnych, że w każdej chwili miałem ochotę wezwać pomoc. Chyba tylko cierpiący na przewlekłe migreny mogą sobie wyobrazić potworne rozpieranie czaszki, ściski, a nawet.. otępienie. Wszystko nagle, rozwinięte w ciągu kilku dni. Wizyty na pogotowiu nie pomagały, jak też żadne leki przeciwbólowe. Każdego dnia znosiłem ten niewyobrażalny ból. W tym samym okresie czasu straciłem wszystko, co najważniejsze - pracę, studia, dziewczynę. Choć to zdrowie przecież jest najważniejsze. Jak wcześniej życiem i zdrowiem gardziłem, przez pryzmat niechęci życia bez tamtej dziewczyny w związku (grzesznym zresztą), tak teraz tego zdrowia nie miałem. W ciągu kilku miesięcy doszły braki czucia (choćby problem z trafieniem w klawiaturę podczas pisania), zaburzenia równowagi oraz rozpierający ból od lewej strony szyi aż do skroni - tak jak biegnie tętnica, połączony z niemożnością zaciśnięcia szczęki. Zesłał mi Bóg wielkie cierpienie w tym wieku. Jednakże.. badanie rezonansu głowy z kontrastem nie wykazało żadnych zmian. Uważam to po części za cud, gdyż byłem pewny że takie męki przez cały dzień od kilku miesięcy muszą się wiązać z ciężką chorobą. Mój ból jednak nie ustępował. 

Mijały kolejne miesiące. Czucie wróciło, równowaga również. Wracałem do Boga sinusoidą - albo byłem w stanie łaski, albo w dużym grzechu. Tak już jest, gdy chce się uciec od bycia zwykłym, cierpiącym człowiekiem. Gdy cierpienia się nie rozumie, nie przyjmuje, stara się o nim zapomnieć..

Dziś dalej bardzo cierpię. To już prawie dwa lata. Dość niedawno wróciłem z pogotowia. Dostałem jedynie zastrzyk na znieczulenie. Lekarz dyżurny powiedział, że nie wyśle mnie na oddział neurologiczny, gdyż tamtejsi lekarze dosyć oschle poinformują mnie, że jestem "przekręcony" psychicznie - co też zazwyczaj neurolodzy robią, kto się leczył ten o tym wie. Jednakże psychicznie czuję się doskonale. Potrzebuję Waszej pomocy w modlitwie. Proszę..

Powrót w ostatnich miesiącach do kościoła, częstsza Komunia św i poprawa swojego zachowania dają mi spokój. To wszystko od Boga. Jednak nie mogę funkcjonować z bólu. Boję się choroby, też śmierci. O niej zdarza się myśleć, kiedy tak duży ból krąży w głowie (na pogotowiu byłem przez problemy z ukrwieniem; coś jakby "zatkanie" głowy i odlatywanie po przebiegnięciu dużego dystansu, z tym że mi wystarczy wstać z łóżka i zacząć chodzić). Nie wiem już, do jakiego neurologa iść, aby mi pomógł. Poszukuję go głównie w Warszawie. Ludzkiego lekarza, który nie wyśle mnie do psychiatry, który i tak stwierdził, że ze mną jest OK, ale który przeprowadzi diagnostykę.

Czy piszę tu, żeby zwrócić na siebie uwagę, prosić o współczucie? Nie. Staram się ciągle twardo to znosić, mimo że czuję się opuszczony w tym cierpieniu przez bliskich.. Bardzo Was proszę jedynie o modlitwę. Odmawiam od 01.01 nowennę pompejańską w intencji uzdrowienia. I choć wiem, że "bądź wola Twoja", to pokornie liczę, że tą wolą będzie uzdrowienie. Wszak nie wykryto u mnie guza, tętniaka, choć podejrzewam zapalenie tętnic (objawy się zgadzają). Może jednak to jest drobnostka, którą trzeba wykryć..

Bardzo Was przepraszam za tak długi post. Przepraszam również za rozwiązłość, na pewno w nim występującą. Ciężko mi się skupić w 100%. Bardzo dziękuję tym, kto choć zechciał to przeczytać. Śmiem prosić jeszcze tylko o jedno.. Być może ktoś z Was jest lekarzem, bądź sam leczył się neurologicznie. Byłbym bardzo wdzięczny za jakiekolwiek wskazówki, gdzie mógłbym znaleźć dobrego lekarza w Warszawie.

Na koniec tylko - cierpienie bardzo przybliża do Boga. Szanujmy swoje zdrowie, gdy je mamy. Ja go nie uszanowałem i myślę, że Bóg mógł mi wszystko zabrać, żeby mi powiedzieć: "Opamiętaj się, nie grzesz. To ja jestem w Twoim życiu najważniejszy". Choć to wszystko spotkało mnie w młodym wieku, bo nie tylko o chorobę chodzi, to uczy to ciągle pokory i zbliża do Chrystusa.

Pozdrawiam

Michał