Krzysztof: przemiana wewnętrzna

Na początku chciałem Wam powiedzieć, że bardzo chętnie zaglądam do świadectw. Tchną one nadzieją i są potwierdzeniem tego jak Bóg i Matka Boża działają w naszym życiu. Jak nas prowadzą.

O sobie powiem tylko tyle, że jestem facetem ledwo po trzydziestce, który zbyt długo chodził w ciemności. Po raz pierwszy Nowennę Pompejańską odmówiłem w zeszłym roku, a dowiedziałem się o niej na jednym ze spotkań wspólnoty modlitewnej. Nieomal natychmiast zacząłem ją odmawiać. Tak się złożyło, że w 2012 roku odmówiłem w sumie 3. Modliłem się o ułożenie swoich spraw zawodowych i osobistych, rozeznanie swojej drogi, a ostatnią intencją była modlitwa o spotkanie tej właściwej osoby. W sumie bardzo prozaiczne sprawy, których nie miałem bądź nie widziałem. Nie wiedzieć czemu. W pierwszym dniu po nowennie spotkałem dziewczynę, której parę lat nie widziałem. Zamieniliśmy ze sobą kilka zdań, wymieniliśmy się nr telefonów. Czekałem na kontakt. Dodam, że wcześniej widywaliśmy się ze sobą, dużo rozmawialiśmy. Lecz na tym się skończyło. Cierpiałem z tego powodu, że nie potrafiłem powiedzieć co czuję, bojąc się zranienia. Między czasie bardzo często o niej myślałem, modliłem się za nią, nie potrafiłem zapomnieć. Od tego naszego spotkania minął już ponad rok, widzieliśmy się raz, rozmawialiśmy ze sobą może 3 razy przez telefon, kilka sms’ów. To wszystko. Cierpiałem z tego powodu, że tak trudno mi się z nią skontaktować. Lecz ta i inne sytuacje uświadamiają mi powoli jakie deficyty miłości mam w sobie, jak ja sam bardzo jestem poraniony. Widzę, że nie jestem w stanie teraz ofiarować siebie żadnej osobie, by to miało przyszłość. I dziękuję Bogu, że moje modlitwy nie są od razu wysłuchiwane.

Dzięki spotkanym Aniołom na swojej drodze od paru miesięcy uczęszczam na terapię. Dopiero teraz zaczynam mieć kontakt ze swoimi uczuciami!! Do tej pory byłem osobą bardzo zamkniętą w sobie, nie potrafiącą mówić o swoich uczuciach, oczekiwaniach, nadużywałem alkoholu, inne zniewolenia. Pomału zaczynają się oczyszczać rany z dzieciństwa, naprawiać relacje w rodzinie, następuje przemiana we mnie. Myślę, że to jest czas pracy nad sobą; długa droga przede mną,  dużo jeszcze bólu, cierpienia. Co prawda, żadna z moich intencji nie jest jeszcze wysłuchana, ale wierzę, że jestem na dobrej drodze i tak jest w tej chwili dla mnie najlepiej.

W tym roku jedną Nowennę Pompejańską  już zmówiłem. Do spółki z jednym z moich Aniołów, w jej intencji.

24 grudnia będziemy kończyć drugą w intencji miłości i silnej wiary w mojej rodzinie. Nie wiem co będzie, bo tu mam trudno szczególnie. Już pierwszego dnia zgubiłem dziesiątkę paciorków na której się modliłem.

Kiedyś trudnością dla mnie było odmówienie dziesiątki różańca, a dziś wręcz przeciwnie.

Królowo Różańca Świętego, Módl się za nami!