Alicja: Opieka Mateczki Pompejańskiej! – świadectwo

Jestem w trakcie odmawiania trzeciej nowenny (każda w innej intencji). O nowennie dowiedziałam się od znajomej, ale odkładałam to na później. Aż tyle? Przecież nie umiałam odmówić jednego różańca.. A tu 3 albo 4. To nie dla mnie myślałam. A jednak..

Swoją pierwszą nowennę rozpoczęłam 20 lipca, kiedy wszystko zaczęło się dosłownie walić, a ja wpadałam w coraz większą depresję. Nic mnie nie cieszyło. Psychicznie byłam tam zniszczona, że nie miałam siły się podnieść i walczyć. W środku toczyłam ogromną walkę duchową ze złym, który przez dłuższy czas nie dawał mi spokoju. Przychodziły różne dziwne myśli, niechęć do różańca i modlitwy, ale wytrwałam. Chociaż moje prośby nie zostały spełnione, a na pewno nie w taki sposób jaki ja chciałam (a modliłam się o miłość) – straciłam dwie ważne dla mnie w życiu osoby, które z dnia na dzień przestały się odzywać. Dopiero teraz zauważam, że Bóg wiedział co robi i z każdym dniem jestem mu za to coraz bardziej wdzięczna.

Tą trzecią nowennę (jestem w trakcie części dziękczynnej) chociaż nie jest to dla mnie łatwe, postanowiłam że dokończę – modlę się o uzdrowienie i przemienienie serca osoby, która przestała się do mnie odzywać kiedy byłam w trakcie odmawiania części błagalnej za nią. Mimo tego czuje ogromny spokój w sercu, coś co mówi mi „nie bój się, wszystko będzie dobrze”, i modlę się, chociaż nie zawsze tak jak powinnam, bo często nie mogę się skupić, ale staram się jak mogę i UFAM Mateczce, bo wiem że jest przy mnie. Wiem, że moja modlitwa nie idzie na marne.

Uczę się przy tym pokory i cierpliwości której nie miałam. Uczę się wiary i nadziei. Oddania Bogu i jego Woli. Wiem, że jestem dzieckiem Bożym i że nie zrezygnuje z nowenny, mimo trudności, bo to cząstka mojego życia. Warto się modlić, nawet jak nie jest tak, jak my chcemy. Bóg wie co dla nas najlepsze. Jemu ufam i bać się nie będę.

Nie poddawajcie się, trwajcie!

Módl się za nami Królowo Różańca Świętego z Pompejów!