Agnieszka: Cichy cud – uzdrowienie z raka

Pod koniec marca tego roku mama powiedziała mi, że prawdopodobnie ma raka piersi. Kolejny lekarz (specjalista) na podstawie usg powiedział jej że, cytuję: „teraz to może Pani tylko siąść i płakać”… Tak, bardzo profesjonalne pocieszenie. Wysłał na biopsję. Mama się załamała, prawie cały czas leżała w łóżku, była bardzo osłabiona. A mi w mig zawalił się świat.

Zaczęłam rozpaczliwie szukać pomocy w modlitwie pytając, co mam zrobić, aby wyprosić łaskę zdrowia dla mamy. Modliłam się też szczególnie o pomoc do Ojca Św. Jana Pawła II i „przypadkiem” natrafiłam w internecie na Nowennę Pompejańską. 🙂 Wiedziałam, że będę pukać, aż mi otworzą, i zaczęłam odmawiać. Nie przerwałam-odmówiłam, ale przyznaję-to prawdziwa szkoła wytrwałości. 🙂 I wiecie co?

13 maja obudziłam się z myślą ,że dziś jest chyba jakieś Maryjne święto. (Nie bądźcie oburzeni, ale ja naprawdę nie mam pamięci do takich dat). Tego dnia przyszły wyniki biopsji… Robiliśmy ją prywatnie, bo było najszybciej, a ja byłam upoważniona do odbioru wyników. Przeczytałam, i oczywiście mało zrozumiałam. Bałam się strasznie. Mój najcudowniejszy chłopak na świecie wziął więc sprawy w swoje ręce, nie mówiąc mi nic wyszukał jakąś darmową linię telef. z onkologiem, zadzwonił i powiedział to, co ja mu wcześniej przez tel. przeczytałam.

Okazało się, że to NIC GROŹNEGO! Że to jest właśnie zapalenie małego guzka, który jest całkiem nieszkodliwy. Lekarz przepisał mamie tylko jakiś olejek i dziękuję! Niesamowite…

I to było właśnie 13 maja- teraz już wiem i do końca zapamiętam- Święto Matki Bożej Fatimskiej, a i rocznica zamachu na JP II (jestem przekonana, że On też bardzo mi w tej sprawie pomógł, czuję to!). Mi dowodów na cud nie trzeba więcej. 🙂

Myślę, że warto jeszcze wspomnieć, jak wiele innych łask otrzymałam ja sama w tym czasie, choć wcale nie prosiłam. Aż tak czasem sobie myslę, że Oni tam na górze to chyba tak naprawdę mnie nie znają, bo ja nie zasłużyłam na to wszystko.

Ale dlaczego to był cichy cud? Bo moja mama do tej pory nie wie, że to dzięki nowennie i Maryi. Nie powiedziałam jej, że się zaczęłam modlić, bo mama… jak by to ująć… wierzy, ale jest niedowiarkiem. Może kiedyś jej powiem… Ale to był cichy cud. 🙂 Dziękuję! Dziękuję! Dziękuję! :))