Nowenna Pompejańska to łaska – przemyślenia Ani

Kochani, chciałabym się z Wami podzielić moimi przeżyciami związanymi z Nowenną Pompejańską. Odmawiam ją po raz drugi. Modlę się w intencji dobrej pracy. Pracy jeszcze nie otrzymałam, ale chcę wierzyć, że w swoim czasie wszystko się ułoży.

Między pierwszą a drugą nowenną miałam przerwę dwa miesiące. Po skończeniu pierwszej myślałam o drugiej ale jakoś nie bardzo mogłam się zebrać. I nie dlatego, że obraziłam się na Maryję, że nie wysłuchała mojej prośby. Brakowało mi z nią chyba takiej więzi jak z Panem Jezusem. Mam nadzieję, że pozwoli mi się zbliżyć do siebie bardziej i bardziej… Przełomem były Rekolekcje Adwentowe. Ksiądz opowiadał o Maryji. Podał przykład egzorcyzmów, w których bierze udział i powiedział, że demony najbardziej agresywnie reagują na  wzywania Matki Bożej, wtedy krzyczą: „Wszystkich, tylko nie ją!”.

To Ona jest największą Orędowniczką i najbardziej przeszkadza szatanowi. Wtedy pomyślałam, że ja właśnie zrobię mu na złość i poczułam ogromną siłę, która popchnęła mnie do odmawiania kolejny raz nowenny. Mimo, że jak już wspomniałam, nie otrzymałam rozwiązania problemu, to dopiero niedawno zrozumiałam, jak wielkie łaski otrzymałam. Od pewnego czasu jestem bliżej Boga niż kiedykolwiek, poznałam Pana Jezusa jak nigdy i zrozumiałam tyle spraw Bożych, że trudno mi to opisać! Teraz wiem, że to dzięki Matce Bożej i tej nowennie.

I tak sobie myślę, że wszyscy, którzy tu jesteśmy i trafiliśmy przez przypadek na tę nowennę, bądź od przez kogoś, otrzymaliśmy wielką łaskę w postaci tej nowenny. Nie każdy taką łaskę otrzymuje i powinniśmy być bardzo wdzięczni.

Ja zrozumiałam m.in., jak ważną rolę pełnią kapłani, osoby duchowne. Nigdy nie patrzyłam na nich w ten sposób, w jaki patrzę teraz. Pan Jezus powiedział siostrze Faustynie, że dusze wybrane (czyli zakony, kapłani) podtrzymują świat. Gdyby nie oni i ich modlitwy, może świata by już nie było… Żal mi, jak widzę jak stereotypowo podchodzi się  do księży. Na portalu społecznościowym moi rówieśnicy w okresie wizyt duszpasterskich umieszczają szydzące komentarze dotyczące zbierania na ofiarę itp. Typowy stereotyp. Nie każdy ksiądz jest wzorem. Dobrze o tym wiemy, ale to tylko dowodzi temu, że powinniśmy się modlić za kapłanów. W związku z tym, chciałabym Wam przedstawić wspaniałą akcję, na którą natknęłam się przypadkiem (takim przypadkiem, który zesłał mi Pan ;)) na internecie. Duchowa Adopcja Kapłanów. Można wybrać księdza, którego otaczamy opieką modlitewną, stałą, bądź czasową. Można wybrać konkretnego, którego znamy, lubimy lub nie lubimy (nasze modlitwy mogą mu pomóc), albo takiego, którego w ogóle nie znamy. Są też księża, którzy sami wyrazili chęć zostania objętym adopcją. Może pomóżmy tym księżom, bo czekają. Wszystkie szczegóły znajdziecie na stronie internetowej: ddak.wordpress.com Przyłączcie się do tej pięknej akcji

i rozpowszechniajcie ją! Wszystkiego dobrego! Ania.