Waleczna – LIST: Świadectwo podyktowane miłością

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Mam na imię Justyna i przez ponad rok modliłam się w intencji drugiej szansy dla mnie i cudownego mężczyzny z którym spędziłam najlepsze trzy lata w moim życiu – Mariusza.

Marzyłam o tym, żeby napisać piękne świadectwo o prawdziwej miłości, wierze i nadziei. Chciałam, aby dla wszystkich osób w podobnej sytuacji było ono dowodem na to, że warto ufać jak dziecko, wbrew wszystkiemu. Wielokrotnie w tym miejscu i na innych stronach starałam się budować waszą wiarę i zachęcać do wytrwałej modlitwy, z całego serca ufając, że Pan Bóg spełnia marzenia. Miałam silne przekonanie, że tak właśnie będzie, tym bardziej, że szukając woli bożej włączałam w modlitwę prośby o zabranie uczuć nie pochodzących od Boga, zapomnienie o ukochanym, światło Ducha Świętego itp. Moja wiara wciąż wzrastała, miłość do Boga i byłego chłopaka również. Z coraz większym zaufaniem i nadzieją oddawałam nas i nasz związek Panu Jezusowi i Maryi w modlitwach zawierzenia. Miałam przeczucie, że wszystko powoli się układa, mimo, że tak po ludzku nie wydarzyło się nic co mogło na to wskazywać. Sprawy potoczyły się inaczej… Dowiedziałam się, że mój ukochany wziął ślub.

Wielokrotnie dzieliłam się moją historią w komentarzach, miałam okazję poznać Waszą opinię. Dziś mogłabym przyznać rację wszystkim niedowiarkom, wszystkim tym, którzy już ponad rok temu dawali mi do zrozumienia, że nawet Bóg nie jest w stanie zmienić tej sytuacji. A jednak nie zrobię tego. Wciąż uważam, że warto modlić się w intencjach, które nosimy głęboko w naszych sercach. Warto walczyć i wierzyć do samego końca. Nie słuchałam demotywujących komentarzy, bo zaufałam Bogu do którego należy ostatnie słowo. Odmówiłam siedem nowenn pompejańskich, z czego trzy dotyczyły stricte związku. W pozostałych prosiłam Maryję o łaski dla ukochanego – zdrowie, błogosławieństwo, nawrócenie itp. Zwróciłam się o pomoc do licznych świętych, nawiązując szczególną relację ze św. Ritą oraz św. Józefem. Każdego dnia powierzałam ukochanego bożej opiece i wypowiadałam słowa błogosławieństwa w jego kierunku. Przez cały ten czas towarzyszyły mi słowa hymnu o miłości, bo właśnie taka była i jest miłość, którą darzę Mariusza. Dziś patrzę na te słowa w nieco inny sposób, odkrywając ich uniwersalność. Miłością, która wszystko przetrzyma nie jest tylko ta, której dana jest druga szansa. To również miłość, która trwa przy ukochanej osobie ofiarując jej to, na co pozwalają możliwości, gdy już wszystko utracone. Bo najcenniejszą rzeczą, którą możemy podarować drugiemu człowiekowi jest modlitwa w jego intencji. Nie żałuję poświęconego czasu, choć na ten moment nie rozumiem dlaczego tak wyglądała moja droga, skąd pochodziła moja wiara i nadzieja, i dlaczego Bóg nie zabrał tego uczucia, skoro nie mógł spełnić pragnienia mojego serca…

Ufam, że moja modlitwa jest dla Marusza wsparciem. Mój ukochany nie usłyszy już ode mnie tych dwóch słów, ale wierzę że doświadczy mojej miłości w inny sposób. Nie zapomnę o nim w modlitwie. Wierzę, że Bóg zatroszczy się o jego życie i da mu wszystko co najlepsze, bo bez wątpienia na to zasługuje.

* Ps. Pewnie zapytacie dlaczego się rozstaliśmy, skoro było tak cudownie. Wyjaśniam – przestaliśmy doceniać to co mamy, a przede wszystkim rozmawiać o tym co nas boli i przypominać co do siebie czujemy. Dużo było w tym mojej winy…Nie popełniajcie moich błędów. Proszę Was także o powstrzymanie się od złośliwych komentarzy. Jeśli chcecie po prostu pomódlcie się za mnie i za wszystkie osoby, które tak jak ja wyznają zasadę, że warto walczyć do końca.

Chciałabym podziękować wszystkim, którzy przez ten czas byli dla mnie ogromnym wsparciem.  Pamiętajcie: Pan jest z Wami, dzielni wojownicy!