Nowenna pompejańska
Zawierz swój problem Maryi
Nie ma takiego problemu, którego by nie rozwiązała Nowenną Pompejańska. Zaufaj Maryi i oddaj Jej swoje problemy!
Wyruszyłam na pielgrzymkę autokarową do Włoch, której celem były Pompeje. Słyszałam o nowennie pompejańskiej, ale pomyślałam to nie dla mnie. Nie mam tyle czasu.
Chciałam zawierzyć moje sprawy w modlitwie „Jezu Ty się tym zajmij”. Proszę ojca Dolindo w tej sprawie.
Jestem babcią Ignasia. Zdrowie i życie jego od pierwszych tygodni ciąży było zagrożone. Kiedy córka była w 13 tygodniu ciąży poszła do lekarza na pierwsze badanie USG. Okazało się na nim, że przezierność karkowa dziecka jest wyższa niż powinna i istnieje większe prawdopodobieństwo, że dziecko urodzi się chore. Wtedy jeszcze nie zdawałam sobie sprawy, że to dziecko tak bardzo potrzebuje głębokiej modlitwy.
Odmawiam nowennę od 23 dni. Modliłam się o miłość człowieka którego ja bardzo kocham. Dzisiaj w czasie modlitwy coś zaczęło mi mówić że nie można wymodlic milosci i powinnam dac mu odejść do kogoś innego. Co powinnam zrobić? Przestać się modlić. Blagam o wsparcie bo moje zycie się rozsypalo
Nowenna pompejańska towarzyszy mi od 3 lat. W grudniu ubiegłego roku poznałam mężczyznę. Czułam że to uczucie, które pozostanie na długo. Zaczęłam oddawać tę relację Panu Bogu. 12.02 podjęłam modlitwę nowenną w naszej intencji. 18.02 świat zawalił mi się na głowę, relacja przygnieciona milionami cierpień i nagłych sytuacji dot. mojego partnera, o których nie miałam pojęcia. Cierpienie jakie na mnie spadło, każdego dnia narastało i bolało jeszcze bardziej.
Rozpoczęłam nowennę, gdy wydawało mi się, że nic i nikt nie może mi pomóc w udręce, że ciężar mojego problemu mnie przygniótł i nie poradzę sobie. Na informację o nowennie trafiłam przypadkiem, zaczęłam ją odmawiać i nagle w moje serce wstąpił spokój, czułam, że nie jestem już z bólem sama.
Tuż po studiach od dłuższego czasu męczyłem się w pracy, która była bardzo nisko płatna, wyczerpująca psychicznie i poniżej moich kwalifikacji. Pomimo odpowiedzialnego stanowiska, do którego trzeba było mieć „misję” i wysokie wykształcenie, praca ta „wypalała mnie” jako ambitnego i młodego człowieka oraz bezlitośnie zapewniała mi regularne „zderzanie się” z rzeczywistością.