Moja historia nie zakończy się standardowym happy endem: „i żyli długo i szczęśliwie”. Będzie to świadectwo o tym, jak Nowenna Pompejańska uratowała mnie przed kolejnym życiowym błędem.
Jestem kobietą czterdziestokilkuletnią, po tak zwanych przejściach, za sobą mam nieudane małżeństwo, a w sercu ogromne pragnienie spełnienia się w roli żony. Dużo czasu zajęło mi dojście do siebie po tamtych przeżyciach. Starałam się z całych sił trzymać się przykazań Bożych i kościelnych, zaczęłam więcej się modlić, częściej uczestniczyć w rekolekcjach, poddawać się kierownictwu duchowemu mądrych kapłanów. Odzyskałam względną równowagę i nawet potrafiłam powiedzieć o sobie, że jestem szczęśliwa. Jednak co jakiś czas pustka w moim sercu dawała o sobie znać potrzebą jej zapełnienia.
