Szczęść Boże, chciałam podzielić się swoim świadectwem i łaskami, które otrzymałam od Matki Boskiej odmawiając Nowennę Pompejańską.
rozeznanie
K.A.: „Kleryk w opałach”
To była moja 16 nowenna pompejańska. Chodziła mi po głowie już od dłuższego czasu, a ja nie potrafiła wybrać w jakiej intencji miałabym ją odmówić. W tym czasie rozeznawania intencji „przypadkowo” spotkałam się z kolegą ze studiów, który jest klerykiem.
Agata: rozeznanie powołania
Szczęść Boże! Nigdy w życiu nie dawałam żadnego świadectwa, więc proszę o wyrozumiałość dla czytających mój tekst.
W swoim życiu odmówiłam jak na razie dwie nowenny i zawsze brakowało mi czasu na umieszczenie świadectwa.
Małgorzata: Kompletnie sobie już nie radziłam
Pierwszą nowennę zaczęłam odmawiać 24.11 kiedy to zaczęły się moje problemy psychiczno – duchowe, spowodowane trudnościami w kontaktach z ludźmi, nieumiejętnością podjęcia ważnych decyzji i jeszcze dylematami powołaniowymi i problemami z funkcjonowaniem w pracy. Prosiłam o przemianę wewnętrzną, o uzdrowienie duchowe i psychiczne.
Krzysztof: Rozeznanie przez Różaniec
Mam 34 lata. W połowie listopada zakończyłem odmawianie pierwszej w swym życiu Nowenny Pompejańskiej. Moją intencja to prośba o rozeznanie powołania życiowego. Nigdy nie miałem żadnej dziewczyny i coraz częściej myślałem o tym czy to ma być droga wiodąca przez życie zakonne, czy życie w małżeństwie. Będąc młodszym nie zważałem aż tak mocno na dręczący mnie problem, ale w miarę upływu lat przychodziło coraz większe wołanie sumienia i wewnętrzne rozdarcie.
Urszula: praca w odpowiednim czasie
W moim życiu przyszedł czas na zmiany, więc chciałam się szczególnie poddać Bożemu prowadzeniu. W tym czasie z różnych źródeł dotarła do mnie informacja o Nowennie Pompejańskiej. Skorzystałam z tych znaków i rozpoczęłam modlitwę w intencji rozeznania mojej drogi zawodowej i jej realizacji w odpowiednim czasie, aby dobrze pogodzić ją z życiem rodzinnym. Mamy 2-letniego synka i chcemy dla niego rodzeństwo. Oprócz tego chciałam się realizować zawodowo i złapać trochę oddechu przed następną ciążą. Według mnie dobrym rozwiązaniem było znalezienie pracy na jakiś czas, aby „nie wypaść” z rynku pracy na wiele lat a potem staranie się o rodzeństwo dla naszego synka. Pozostawiłam jednak ostateczną dyspozycję Bogu, prosząc za wstawiennictwem Maryi o pracę w „odpowiednim” czasie, czyli najlepszym dla wszystkich członków naszej rodziny.