Nowenna pompejańska
Zawierz swój problem Maryi
Deszcz łask zsyła z Nieba Maryja na tych co modlą się nowenną pompejańską! Dołącz do odmawiających nowennę i otrzymuj łaski Maryi!
Jestem w trakcie odmawiania mojej pierwszej nowenny w intencji zaadaptowania się mojego dziecka do przedszkola.
Jestem matką bardzo wrażliwej i przywiązanej do mnie trzylatki. Gdy przyszła pora wysłać dziecko do przedszkola, byłam przerażona. Córka jest jedynaczką, trudno nawiązuje kontakty z dziećmi, często było tak, że gdy widziała w piaskownicy dzieci, nie chciała do niej wejść.
Niech będzie cześć i chwała dla Matki Bożej Pompejańskiej! Chcę złożyć wielkie podziękowania za wysłuchane modlitwy. Moja córka przez rok walczyła ze straszną chorobą, jaką jest anoreksja. Choroba zaatakowała w wieku 14 lat, przez rok były dwa pobyty w szpitalach, jeden pobyt w prywatnym ośrodku, a przez cały ten czas odmawiałem nowennę pompejańską, nieprzerwanie wierząc, że tylko Maryja może pomóc.
Swoją przygodę z nowenną pompejańską rozpoczęłam już około półtora roku temu, jednak to odmówione w ostatnim czasie dwie nowenny wniosły najwięcej pozytywnych zmian w życiu moim jak i mojej rodziny. Przede wszystkim rozmowy z Maryją pomogły mi w jednym z najgorszych momentów mojego życia, oprócz pomocy w przetrwaniu tego złego czasu otrzymałam dar spokoju, radości, którego tak bardzo mi wcześniej brakowało.
W ubiegłym roku zaczęłam 1 Nowennę Pompejanską w intencji nawrócenia męża na drogę małżeństwa. To jest moje 1 świadectwo. Z mężem oddalaliśmy się od siebie, nie potrafiliśmy się porozumieć. Mąż wyprowadził się do rodziców, zerwał kontakt i wniósł o rozwód. Byłam w szoku – jaki rozwód, przecież nie tak dawno był ślub. Nie dochodziło to do mnie. O NP dowiedziałam się z internetu.
Od kilku lat mam problemy zdrowotne. Lekarze robią co mogą i jestem pod dobrą opieką, ale czułam że czas najwyższy powierzyć mój stan zdrowia Matce Bożej. Pierwszą nowennę pompejańską odmówiłam w zeszłym roku, w intencji mojego zdrowia i zakończyłam ją tuż przed planowanym zabiegiem. Lekarze byli zaskoczeni, że operacja przebiegała bez komplikacji i bardzo szybko, w dobrym stanie mogłam wyjść ze szpitala.
Od kilku lat na łydce mojej żony rosło znamię, powiększało się. Nie wzbudziło to mojego zaniepokojenia, gdyż widziałem je na co dzień. Na szczęście moja teściowa, będąc u nas z wizytą (dwa razy w roku), zauważyła, że znamię znacznie urosło. Na drugi dzień rano zadzwoniła do mojej żony i powiedziała, że nie mogła spać, ma złe przeczucia i prosi ją bardzo, żeby poszła do lekarza.