Nowenna pompejańska
Zawierz swój problem Maryi
Nowenna pompejańska przynosi radość i ukojenie. Poznaj świadectwa na ten temat i weź różaniec do ręki!
Matko Święta ukochana Królowo Różańca Świętego pragnę bardzo podziękować za ogrom łask jakie otrzymałam na przestrzeni kilku ostatnich lat.
Nie wiem ile NP odmówiłam 3-4 a może więcej ,nie wszystkie zostały wysłuchane
tak jak bym to ja chciała ,szczególnie ta związana z moja pracą, ale za to większość
spraw,które spędzały mi sen z oczu rozwiązały się powoli ale dobrze .
Nie wiem jak to opisać ale zacznę od początku. Kilka lat temu zdawałam prawo jazdy 5 razy z marnym skutkiem miałam dosyć i odpuściłam sobie na 3 lata. teraz zaczełam znów zdawać bo sytuacja mnie zmusiła. Znów nie mogłam zdać, byłam załamana chciałam się już poddać, szukałam różnych sposobów żeby w końcu zdać. Zaczełam szukać modlitwy która może mi pomoże modliłam się do świętej Rity i św Józefa ale moje prosby nie zostaly wysluchane nawet jadąc do ośrodka widziałam przed kosciolem transparent Odmawiajmy Różaniec Święty i trafiłam przypadkiem na Nowennę Pompejańską a może nie przypadkiem po prostu Bóg tak chciał.
Długo zbierałam się do napisania tego świadectwa. Jestem osobą, która nie przepada być w centrum uwagi, zwykle nie wyrażam swojego zdania, nie udzielam się, jestem skryta. Mam 20 lat, studiuje na 2 roku.
Bardzo długo zbierałam się aby opisać to co mnie spotkało podczas odmawiania nowenny pompejańskiej (zaczęłam na początku Kwietnia). Wszystkich łask jakich zaznałam szczególnie w części dziękczynnej nie sposób opisać. Oprócz wszechogarniającej radości i spokoju w sercu to m.in. zdawanie kolokwiów w pierwszym terminie ( studiuję trudny techniczny kierunek i zawsze miałam poprawki), mimo że codziennie modliłam się ok 1,5 godz. znajdywałam czas dla wszystkich jak i dla samej siebie.
Dziękuję Królowej Różańca Świętego za liczne otrzymane łaski, za codzienną opiekę, za to, że umocniła moją wiarę autentyczną. Skończyłam odmawiać pierwszą nowennę. Po dwóch dniach przerwy stwierdziłam, że czegoś mi brakuje, poczułam pustkę. W tej chwili odmawiam drugą nowennę.
Pod koniec czerwca tego roku – będąc w trakcie sesji letniej na drugim roku studiów – trafiłam do szpitala z półpaścem usznym, który objawił się porażeniem nerwu twarzowego. Nie byłam w stanie poruszyć połową twarzy. Nikt, rzecz jasna, nie dawał mi gwarancji, że wszystko powróci do normy. Będąc na krótkiej adoracji Najświętszego Sakramentu, przyszła myśl – w Matce Bożej moja nadzieja.