Witam. Od jakiegoś czasu odwiedzam tą strone czytając wasze piękne świadectwa które dodają mi nadziei i są światełkiem rozświetlającym mój wewnętrzny mrok. Dziś jednak chciałabym dać coś od siebie i podzielić się swoim. Przygode z nowenną rozpoczęłam około rok temu. Za pierwszym razem, nie udało mi się jednak wytrwać.
PrzeczytajKasia: Dzięki Maryi udało mi się zdać sesję egzaminacyjną
Chciałabym się z Wami podzielić moim świadectwem. Jakiś czas temu straciłam pracę. Zanim to się stało pieniędzy starczalo na niewiele,razem z mężem mamy kredyt do tego planowaliśmy dziecko. Byłam załamana. Przeglądając facebooka zobaczyłam wpis u koleżanki na temat Nowenny Pompejańskiej, kliknęłam i przekierowalo mnie na ta stronę.
W maju tego roku mój mąż zachorował na ostre zapalenie trzustki po zabiegu cholecystectomii.Utworzyły się bardzo liczne torbiele.Stan zdrowia lekarze określili jako zagrażający życiu.Mąż bardzo cierpiał a mnie wydawało się,że to jego koniec życia.
Gdy pierwszy raz odmawiałam Nowennę Pompejańską w intencji syna było mi bardzo ciężko. Bo syn mając rodzinę ale nie miał pracy martwiłam się. Postanowiłam się modlić za jego rodzinę. 5.12. kończyłam część Błagalną i następnego dnia zaczynałam Dziękczynną
Witam. Obiecałam w dwóch poprzednich nowennach Matce Bożej ,ze będę głosić świadectwo jak dobrotliwie obeszła się ze mną…oto jestem aby dać świadectwo.Zacznę może od tego ,że jeszcze 2 lata temu byłam trochę daleko od Boga, tzn czasem nawet chodziłam do kościoła ale nie miałam pojęcia i świadomości w jakim cudzie uczestniczę i co się wyprawia na ołtarzu i w kościele podczas mszy.
Wreszcie i na mnie przyszedł czas aby podzielić się świadectwem. A właściwie – świadectwami, gdyż odmówiłam już kilka nowenn w różnych intencjach. Nie pamiętam dokładnie daty rozpoczęcia nowenny, zwłaszcza, że na początku miałam sporo potknięć. Było to trochę tak, że jednocześnie przeczytałam o niej i w tym samym czasie powiedziała mi o koleżanka. Przypadek? No właśnie. Wszystko zbiegło się w odpowiednim czasie abym na nowo pokochała różaniec, który, aż wstyd się przyznać, leżał „zakurzony” w szafie.