Mamy dwójkę dzieci, których imają się różne dolegliwości. Jeździliśmy po lekarzach, jednak nie dawało to większych skutków. W intencji zdrowia dzieci żona postanowiła oferować nowennę pompejańską. Po kilku dniach modlitwy przyszła do mnie myśl, że modlitwy żony nic nie dadzą jeżeli nie pojedna się ze swoim ojcem (żona od kilkunastu lat nie rozmawia z ojcem). Zaistniała we mnie myśl była taka, żebym ja ofiarował modlitwę pompejańską w intencji pojednania żony z ojcem. Według mnie to była myśl od Ducha Świętego. Podjąłem modlitwę. Żona początkowo nie wiedziała o co się modlę, później jej powiedziałem. Co się stało – po miesiącu od rozpoczęcia modlitwy pojechaliśmy do ojca w wigilię z żoną i z dziećmi połamać się opłatkiem. Bardzo się ucieszył z naszej wizyty. Żona mówi, że mu przebaczyła.
Ktoś powie, że moja opowieść nie niesie za sobą jakiegoś ewidentnego cudu. Może i nie. Ja jednak wierzę głęboko w to, że przebaczenie przez żonę jej ojcu stało się za sprawą mojej modlitwy. Nie padli sobie wprawdzie w ramiona, nie powiedzieli, że przebaczają i proszą o przebaczenie. Obserwując jednak żonę widzę, że naprawdę mu przebaczyła. Wierzę, że pozwoli to Bogu obdarować ją łaskami, o które prosi, czego przez zawiść w sercu do ojca nie mógł uczynić.
