Nowenna pompejańska
Zawierz swój problem Maryi
Nowenna pompejańska przynosi wspaniałe owoce, czego dowodem są świadectwa, jakie znajdziesz na naszej stronie. Jest ich tysiące na każdy temat!
W intencji poprawy warunków mojej pracy i złych decyzji jakie podjedli moi przełożeni w stosunku do mojej osoby modliłem się nowenną pompejańska. Jóź myślałem, że nic z tego, że to niemożliwe zmienić decyzje moich przełożonych, aż tu nieoczekiwanie jakimś cudem …
Witam Was wszystkich serdecznie. Zwlekalam troche z napisaniem tego świadectwa, gdyż nie bardzo wiedziałam co napisać.
Nowenną modlę się od lata 2017. Do tej pory odmówiłam trzy nowenny w różnych intencjach w tym jedną za dusze w czyśćcu. Rozpoczęłam czwartą ale przerwałam ją pod koniec części błagalnej. Po kilku dniach zaczęłam kolejną, ale ze zmienioną intencją. Dzisiaj jestem w 8 dniu tej nowenny.
Gdy moja córka miała trzy lata zdiagnozowano u niej chorobę Leśniowskiego – Crona. Córka ma teraz 11 lat, cały ten czas modliłem się o jej uzdrowienie, choroba była w remisji ale cały czas wykrywano ślady tlącej się choroby. Jednym z objawów był bardzo wysoki poziom kalprotektyny (to takie białko) u zdrowych ludzi poziom ten nie przekracza 50 jednostek.
Chciałabym podzielić się z Wami moim świadectwem. Sześć lat razem z mężem staraliśmy się o potomstwo. Odwiedziliśmy wielu lekarzy. Stwierdzono u mnie endometrioze, przeszłam zabieg laparoskopi. Nie dawali nam zbyt dużych szans ok. 2%. Kiedy leczenie nie pomagało, podjęliśmy decyzję o jego przerwaniu. Znajoma powiedziała mi o Nowenne Pompejanskiej. Zaczęłam ją odmawiać.
Jestem po odmawianiu pierwszej nowenny Pompejanskiej.Modlilam sie w intencji mojego meza zeby dostal pozwolenie na pobyt w Wielkiej Brytanii.Ta sprawa jeszcze jest w toku.Ale zamiast tego Matka Boza dala mi wymarzona prace w szpitalu.Szukalam takiej pracy od 8 lat.
Nowenna Pompejańska towarzyszy mi od ponad 4 lat…kiedy sięgnęłam po nią po raz 1, to było jak chwytanie się tonącego brzytwy…nie było nadziei, nie było już wiary, że cokolwiek się zmieni, był smutek, mrok, i ciągle jedno pytanie: jak długo jeszcze przyjdzie nam martwić się o chleb powszedni…? Teraz wiem, że wtedy podeszłam do Różańca z ogromną nie wiarą, na zasadzie zapewne nic to nie da ale gorzej przecież być nie może… Maryja nas nie zostawiła… wspomogła (jak mogła 🙂