Nowennę Pompejańską zaczęłam odmawiać dokładnie od drugiego dnia pobytu mojej mamy w szpitalu. Mama wylądowała tam z ostrym zapaleniem trzustki. Dzięki wstawiennictwu Maryi i opiece Pana Jezusa mama mimo poważnego schorzenia szybko została wypisana do domu i wraca teraz powoli do siebie.
W czasach pandemii cudem trafiła na dobrego lekarza, który wykrył u niej zmianę w trzustce. Z czasem wiem, że stało się to szczęściem w nieszczęściu i Pan Bóg dał nam znać wcześnie o chorobie, a ta rozwija się latami nie dając żadnych objawów. Wiem, że Maryja okrywa mamę płaszczem Swojej macierzyńskiej opieki i wspiera nas. Obecnie odmawiam z mamą drugą Nowennę Pompejańską i ufam, że Pan Bóg jako najlepszy lekarz wysłucha mojej prośby i uleczy mamę. Bardzo żałuję, że słysząc o Nowennie parę lat wcześniej, nie miałam odwagi by się jej podjąć. A w tym czasie oddaliłam się bardziej od modlitwy, od Kościoła, było we mnie dużo żalu i gniewu.
