Jestem w trakcie drugiej nowenny w intencji nawrócenia grzeszników, z których jestem pierwsza. Od pierwszego dnia doświadczam trudności w modlitwie, skupieniu, zmęczenie i niechęć do nowenny, chociaż prędzej mogłam z wielką chęcią i miłością odmawiać różaniec, nawet 4 lub więcej części. Czuję się bardzo atakowana psychicznie przez pewną bliską osobę, ale z drugiej strony dostałam siłę, żeby od razu się nie załamywać.
Dzięki różańcowi i koronce do Bożego Miłosierdzia nastąpiło moje nawrócenie, zobaczyłam swoje grzechy, których nie dostrzegałam, albo nie uznawałam za grzech. Nie słyszałam wtedy jeszcze o Pompejance, rzadko się modliłam. Nie pamiętam jak, kiedy i dlaczego zaczęłam modlić się wiele razy Zdrowaś Maryjo, dopiero po jakimś czasie sięgnęłam po różaniec, który był dla mnie obcy pomimo, że uznawałam się za wierzącą. Później, jakiś czas przed Wielkanocą 2019 wpadł mi do ręki obrazek dzieci z koronką do Bożego Miłosierdzia i nie wiem czemu odczułam silną chęć modlenia się nią codziennie i to wiele razy w ciągu dnia. Właśnie podczas jej odmawiania zaczęłam dostrzegać grzechy w swoim życiu, chyba dwa razy było to jak nagłe „uderzenie piorunem” we mnie, nagle zobaczyłam swoje ciężkie grzechy. Prędzej moje sumienie było bardzo szerokie, przez lata stosowałam różną antykoncepcję i nie widziałam w tym nic złego, nie byłam wierna mężowi, ale za grzech tego nie uznałam, bo nie doszło do współżycia, więc okłamywałam siebie samą, że wszystko jest ok.
Dzięki Maryi, różańcowi i koronce zaczęłam się nawracać i odbyłam spowiedź generalną. Dziękuję za łaskę nawrócenia, za otworzenie oczu. Dzięki różańcowi stałam się spokojna, minęła nerwica i stany depresyjne, zaczęłam inaczej patrzeć na świat, rozumieć pewne sprawy i nie przejmować się sprawami, na które nie mam wpływu.
