Wczoraj 12 maja zakończyłam Nowennę Pompejańską o zdrowie maluszka rozwijającego się pod moim sercem. Po pierwszych badaniach prenatalnych otrzymałam wyniki z krwi z testu pappa, które wykazały bardzo wysokie ryzyko trisomii, bo aż 1:4.
Płacz, niepokój, lęk o przyszłość, ale i gdzieś w środku ogromna nadzieja w nieskończone Miłosierdzie Boże. Dziękuję Bogu, że postawił na mojej drodze inne mamy-anioły (Zosię i Asię), które utwierdziły mnie w przekonaniu, że amniopunkcja, wywiady genetyczne, czy alternatywne, nieinwazyjne lecz kosztowne testy z krwi, które mi proponowano niczego przecież nie zmienią i tylko gorliwa modlitwa i ufność może zmienić wszystko. Teraz z perspektywy czasu wiem, że to Duch Święty i Matka Boża podsuwali mi wówczas myśli aby nawet nie wsiadać do samochodu, nie odbierać wyników testu pappa, gdyż to tylko statystyki, na punkcie których świat zwariował. Zaufałam. Był to okres Wielkiego Postu. W części dziękczynnej nowenny, pojechałam na drugie usg z echem serce dziecka. Jechałam z takim dziwnym spokojem, że skoro modlą się za mnie moi rodzice, moi sąsiedzi i przyjaciele, tyle drogich mi osób – Tomek, Ania, Iza, Zbyszek ze wspólnotą, Dorota, która z rana przed badaniem zapewniła mnie, że wstawiają się za mną Siostry Elżbietanki – nie mogło być źle. Badanie wykazało, że maleństwo rozwija się prawidłowo, że jego serce zdrowo bije, jest bez wad i będziemy mieć synka. Chwała Tobie Panie Jezu i Najświętsza Matko. Tego dnia 27.04 wyparłam wszelkie złe myśli. Wczoraj, jak już wcześniej wspomniałam, ukończyłam Nowennę Pompejańską ze łzami w oczach i sercem pełnym wdzięczności w tajemnicy chwalebnej. Dzisiaj rozpoczynam kolejna nowennę do której zachęcił mnie ks.Teodor z teobankologią o nawrócenie grzeszników, z których ja jestem największy. Dziękuję jeszcze raz Matko Boża i Drogi Jezu, że jesteście ze mną i trzymacie za rękę. I choćbym szła ciemną doliną zła się nie ulęknę…
