Blanka: Wiara czyni liczne cuda

Kiedy dowiedziałam się, ze mój 6- letni bratanek ma wznowę choroby nowotworowej uznałam, że nie pozostaje mi nic innego jak odmówienie Nowenny Pompejańskiej. Wiedziałam o Niej już wcześniej, ale miałam obawy, że nie dam rady odmawiać. Sama przebywałam ze swoim 6 latkiem na oddziale onkologicznym z powodu białaczki. Był to dla mnie bardzo trudny czas, ale uznałam, że Bóg wie najlepiej i wszystko dzieje się w jakimś celu. Modliłam się o powrót do zdrowia mojego synka i zostałam wysłuchana. Ale wtedy, we wrześniu, kiedy my właśnie kończyliśmy leczenie, a bratanek miał coraz silniejsze bóle i podejrzewano najgorsze, czułam niepokój o los najbliższych i mimo, że diagnoza potwierdziła się kilka dni później, zaczęłam odmawiać Nowennę. Dziecko bardzo cierpiało z powodu silnego bólu, a Jego rodzice byli załamani. Obawiali się, że będzie bardzo ciężko, ale okazało się, że po podaniu pierwszego cyklu chemii bóle ustąpiły i wszystko zaczęło iść w dobrą stronę, a kondycja bratanka była zaskakująco dobra. Co do dalszego leczenia konieczny będzie prawdopodobnie m.in przeszczep szpiku, w tym celu zbadano rodziców i siostrę dziecka, i okazało się, że niestety nikt nie pasuje na dawcę i w grę wchodzi tylko ktoś niespokrewniony. Wtedy Maryja zaprowadziła mnie na Mszę Św. o uzdrowienie. To, co tam przeżyłam było piękne i bardzo wzruszające. Po Mszy Św. spotkałam osobę, która swoim zachowaniem i przekonaniami udowodniła mi, że warto wierzyć. Dwa dni później okazało się, że nastąpiła pomyłka i moja bratowa jest w 100% zgodnym dawcą dla swojego syna… A ja wierzę głęboko, że ta historia będzie miała jeszcze piękniejszy finał. Czuję, że jesteśmy w najlepszych rękach.

Zobacz podobne wpisy:

Magdalena: Nadzieja Elżbieta: Brat wrócił do zdrowia Katarzyna: Udana operacja