Joanna: Uzdrowienie z alkoholizmu

W intencji uzdrowienia mojego męża modliłam się pompejanką nie raz. Pierwsza była o jego trzeźwość, kiedy trzeźwość nie przychodziła podjęłam drugą o nawrócenie. I dalej nic się nie działo.W końcu trzecią o uzdrowienie naszych relacji. Cały czas wierzyłam że trzeźwość przyjdzie. Kochałam go, pamiętałam czasy kiedy było bardzo dobrze w naszym małżeństwie a alkohol nie był problemem. Trzecia pompejanka była dla mnie wielkim doświadczeniem duchowym. Modliłam się jak nigdy dotąd, rozważałam tajemnice gdzieś bardzo głęboko w sercu, wchodząc gdzieś w głąb siebie gdzie dotąd nigdy nie byłam. Czułam że tam spotykam się z Jezusem, Matką Boską że z nimi jestem i w radościach -w narodzeniu i pod krzyżem. Niesamowity czas duchowego przeżycia które było mi dane A jednocześnie z drugiej strony po moim małżeństwie przechodził tajfun katastrof. Następowały na zasadzie domina jedna po drugiej. Trzecia pompejanka -pierwszy dzień od rana całość odmówiona zaczęła się od mojej stłuczki na parkingu. Cofałam ja i drugi samochód i stało się, na kompletnie pustym parkingu puknęliśmy się. Po radości i spokoju jaki miałam w sercu przeszedł strach. Pierwszy dzień modlitwy. Następnie mojego męża złapano po pijaku służbową ciężarówką, po czym stracił pracę, zabrano mu prawo jazdy, czekał na sprawę w sądzie. Ten czas to było apogeum jego picia, o tym co się działo w naszym domu nie będę wspominać. Zakończyło się próbą samobójczą. Połknął tabletki i popił alkoholem. Szpital itd. Po ludzku jedna wielka katastrofa i ja w tym wszystkim z modlitwą pompejańską. Z wiarą, nadzieją, miłością. Ludzie obok którzy widzieli tylko tajfun mojego życia pukali się w czoło, nie dawali nam szans, mojego męża spisali na straty, nawet córki prosiły abym w końcu opuściła ojca i ułożyła sobie życie sama. W tym czasie dużo dawało mi słuchanie mądrych kazań, wykładów mądrych ludzi, grupa wsparci Al anon, ale przede wszystkim modlitwa to tam spotykałam tą najważniejszą Osobę w moim życiu, mojego Przewodnika Duchowego. I dziś mogę napisać było warto. Dziś jestem świadkiem tego że mój mąż w końcu przestał pić, przestał oszukiwać siebie i nas, pracuje nad sobą, skończył kolejną terapię. A co najważniejsze wrócił do Boga, nawrócił się, co niedzielę jest w kościele, przystępuje do komunii. A nasze relacje są bardzo dobre. Jeśli modlisz się i wydaje ci się że nic się nie dzieje, że twoja modlitwa nie jest wysłuchana. Jeśli nie widzisz, to uwierz, nie przestawaj, walcz, módl się do końca. Bóg wysłuchuje wszystkie modlitwy w swoim czasie, w czasie który On wybierze. Wczoraj dziękowałam w kościele Matce Bożej za cud w moim życiu , a dziś trafiłam na tą stronę i pisze świadectwo. W życiu nie ma przypadków.

Zobacz podobne wpisy:

Marzena: Choroba alkoholowa męża Elżbieta: Różaniec ratunkiem Ewuś: Zmianę zaczynam od siebie Agnieszka: Trzeźwość męża