Moją pierwszą nowennę odprawiłam dwa lata temu, w 2016 roku. Jej intencją był powrót do zdrowia, gdyż wtedy mijał rok, odkąd zaczęła się u mnie nerwica, lęki, bezsenność. Na Waszej stronie znalazłam świadectwa ludzi, którzy dostąpili różnych łask i tych, którzy na łaski jeszcze czekają. Nie będę udawać, że tcyh 54 dni było dla mnie łatwych bo nie było. Lęki jeszcze bardziej mi dokuczały, miałam milion wątpliwości, ale jakaś siła pchała mnie do tego, żeby nowennę skończyć. Bo przecież nie cofa się decyzji danej Bogu, a bo może akurat coś dobrego z tego wyniknie. Długo po odprawieniu nowenny nic się nie działo, nerwica trwała sobie w najlepsze. Ale codziennie odmawiałam różaniec, jedną część, i robię to do dzisiaj. Mało tego, w pewnym momencie zdecydowałam przyjąć sakrament namaszczenia, żeby mięć więcej siły i ufności do walki z nerwicą. I kilka dni po sakramencie namaszczenia zdecydowałam, że pójdę na psychoterapię. Bóg przecież działa przez ludzi!! Dzisiaj uważam, że to był ciąg wspaniałych decyzji. Terapię powoli kończę, nerwica się uspokoiła, i myślę, że zyskałam moc innych łask. Między innymi odkryłam i codziennie na nowo odkrywam Niepokalaną. Wstąpiłam do MI, noszę Cudowny Medalik, moja wiara się pogłębiła. Nerwica była trudnym dla mnie okresem, ale dzisiaj wiem, że Bóg z wszystkiego może wyprowadzić dobro, jeśli mu zaufamy. Myślę, że bez nerwicy nie byłabym dzisiaj, gdzie jestem. Nie przemyslałabym tylu spraw, nie uporządkowałabym wartości i priorytetów. Świadectwo składam blisko 3 lata później, ale dzisiaj widzę sprawy, których jeszcze rok temu nie widziałam.
Kochani, nigdy się nie poddawajcie! Ufajnie, wierzcie, módlcie się. I nie bójcie się prosić o pomoc ludzi bo Bóg wie, kogo postawić na naszej drodze!
