LIST – Krzysiek: Moja ludzka nadzieja już dawno wygasła…

Za dużo tego by wszystko napisać, ale chociaż napiszę po krótce. Mam 29 lat i dwa lata straszą żonę Anitke. Małżeństwem jesteśmy od 6 lat a wcześniej znaliśmy się 5 lat. 19 lipca 2017 roku urodziła nam się upragniona córeczka a 25 maja  2018 roku dowiedziałem się z korespondencji mojej żony że ma romans z kolegą  z pracy od trzech miesięcy, wtedy moje życie się zawaliła… Już po kilku dniach zacząłem się modlić o nasze małżeństwo i wybaczylem żonie zdradę. Żona poinformowała kochanka że wszystko się wydało a on w obawie o swoje małżeństwo zakończył znajomość z moją żoną. Ja na początku w ramach zemsty chciałem dotrzeć do żony tego gościa i powiedzieć jej jakiego na męża ale nie miałem żadnych informacji o niej. Żona już po kilku dniach powiedziała mi że ich romans jest definitywnie zakończony w co jej uwierzyłam bo przeczytałem jej korespondencję z jej najlepszą przyjaciółką, gdzie jej się wyzalila. Żona po dwóch tygodniach od wydania się romansu złożyła pozew o rozwód bo powiedziała że ten romans to był tylko gwóźdź do trumny ale nasze małżeństwo i tak by się rozpadło… Ja wtedy nic nie rozumiałem… pytałem Boga DLACZEGO? Dziwilo mnie to że żona w ogóle nie chce walczyć o nasze małżeństwo i żyje sobie jak nigdy nic by się nie stało, na co ona że już od dwóch lat mnie nie kochała. Więc ja jej się zapytałem to czemu zgodziła się na dziecko? na co ona że myślała że coś to zmieni na lepsze. W lipcu żona się wyprowadzila z domu a 9 sierpnia mieliśmy sprawę o rozwód gdzie nie dostała rozwodu bo ja powiedziałem że kocham ją i zrobię wszystko żeby uratować małżeństwo. Ja będąc na skraju załamania nerwowego we wrześniu trafiłem na letnie rekolekcje Ruchu Czystych Serc na których których się bardzo umocnilem duchowo. Wtedy byłem w trakcie odnawiania pierwszej Nowenny, którą skończyłem 4 października a drugą ukończyłem 24 grudnia z nadzieją że w Narodziny Jezusa wydarzy się cud i żona wróci do domu ale niestety tak się nie stało. Kiedy w pierwszy dzień świąt dzielilismy się opłatkiem i prosiłem żonę i jej mama i babcia o powrót do domu, powiedziała że nigdy nie wróci. ( jej cała rodzina trzyma moją stronę ) Przeczytałem wiele świadectw ale takiej skomplikowanej historii jak moja jeszcze nie trafiłem. Żona mieszka sama z naszym dzieckiem na 99 % nikogo nie ma a mimo to mówi że z nas już nigdy nie będzie małżeństwa i nie podda się póki nie dostanie rozwodu. Ja myślę że Ona ma jakiś problem psychiczny albo duchowy. Jest bardzo daleką od Boga… przez ostatnie lata naszego związku przestała chodzić do kościoła a kilka miesięcy przed romansem przestała się modlić. Jak wspomniałem jej że powinna iść do spowiedzi albo chociaż porozmawiać z księdzem wpadła  w furie i powiedziała że Ona w Boga nie wierzy bo gdyby był to by to się nie stało. Moja ludzka nadzieja już dawno wygasła a ta duchowa już ledwo się tli… Ja wierzę w noc Boga i wiem że nie ma dla niego rzeczy niemożliwych ale widocznie jego wolą jest aby te małżeństwo się rozpadło. Widocznie nie zasługuje na uratowanie rodziny. Ja żonę bardzo kocham, wszystko jej SZCZERZE wybaczylem i nie potrafię się na nią zloscic za całą krzywdę jaką mi robi. To jest tylko jedna dziesiąta mojej histori. Nie wiem jak dalej będzie… Nie potrafię bez niej żyć ale też nie potrafię być sam bo jest we mnie tyle miłości że chciałbym obdarzyć inną kobietę która to doceni. CHWAŁA BOGU, JEZUSOWI I OCZYWIŚCIE NASZEJ KOCHANEJ MATENCE. AMEN

Zobacz podobne wpisy:

Wojtek – LIST: To ma sens A – LIST: Chcę uratować moje małżeństwo Anonim: Walka o małżeństwo Staś: Wiara, nadzieja i nowenna pompejańska