Jest to moja kolejna nowenna. Nie wszystkie udało mi się skończyć, więc zaczynałam od nowa, modląc się w tej samej intencji. Może nie są to nowenny odmawiane dokładnie tak, jak powinny być – czasami modlę się, ale jednocześnie myślę o stu innych sprawach. Moje prośby nie zostały całkiem spełnione, ale na wszystko potrzeba czasu i wytrwałości. Wierzę, że moje modlitwy zostaną wysłuchane.
Może wyda wam się dziwne, że swoje świadectwo zatytułowałam ,,Pierwsza spowiedź”, ponieważ do sakramentu pokuty przystępujemy w wieku około ośmiu lat, a ja już od wielu lat ośmiolatką nie jestem. U spowiedzi nie byłam około 10 lat i nie odczuwałam szczególnej potrzeby mówienia komuś swoich grzechów do ucha. Wypowiadałam się negatywnie na temat spowiedzi – uważałam, że powinna być powszechna, a nie indywidualna, przed księdzem. Moje wcześniejsze spowiedzi polegały na mówieniu 2–3 grzechów, zawsze tych samych. Cięższe grzechy ukrywałam. Dopiero, gdy zaczęłam odmawiać nowennę pompejańską, poczułam ciężar tych grzechów, w szczególności jednego. Do spowiedzi przystąpiłam niedawno, wyznając przewinienia, które mi ciążyły. Moje prośby nie zostały jeszcze wysłuchane, ale doznałam łaski spowiedzi i głębszej wiary w Boga. Może by prośby zostały wysłuchane, potrzebowałam oczyszczenia i nawrócenia? Wszystko ma swój czas. Jak wielu z was, piszących świadectwa, ja również miałam chwile zwątpienia i to głębokiego, ponieważ wszystko się komplikowało. Modliłam się o polepszenie pewnych spraw, a one się jeszcze bardziej gmatwały. Miałam w tym czasie bardzo duże problemy ze zdrowiem. Dręczyły mnie koszmary. Myślę, że to Zły szalał, ponieważ przygotowywałam się do spowiedzi i do przyjęcia komunii świętej. Teraz też nie jest idealnie i pewne rzeczy się komplikują, ale ja znowu zacznę nowennę pompejańską, wierząc, że Maryja poprzez swoje wstawiennictwo nam pomoże.
